கள்ளி

கள்ளி
சிறுகதை

சாம்பல் வானத்தில் மறையும் வைரவர்

சாம்பல் வானத்தில் மறையும் வைரவர்
சிறுகதை

பேயாய் உழலும் சிறுமனமே

பேயாய் உழலும் சிறுமனமே
கட்டுரை

மெக்ஸிக்கோ

மெக்ஸிக்கோ
நாவல்

மு.தளையசிங்கத்தை வாசித்தல் - பகுதி 01

Monday, December 20, 2010

"இலக்கியம் என்பதன் மூலம் கட்சி இலக்கியத்தை நான் கருதவில்லை. கட்சி இலக்கியத்தை அடியோடு வெறுக்கிறேன். கலை கலைக்காக என்ற வாதம் பிழையானது. ஆனால் அதைவிடப் பிழையானது கலை கட்சிக்காக என்ற வாதம். முன்னதில் கொஞ்சமாவது தனித்தன்மைக்கும் புதிய தத்துவங்கள் பிறப்பதற்கும் வசதி இருந்தது. பின்னதில் அந்த வசதி கொஞ்சமும் இல்லை. ஒருமைப்பாடு, ஒருமைப்பாடு! ஒரே ராகம்! எல்லாப் பிரச்சினையையும் தீர்ப்பதற்கு ஒரே formula கலை மக்களுக்காக - நானும் கை தூக்குகிறேன். ஆனால், மக்கள் என்பதைக் கட்சியாக மாற்றுவதை நான் அடியோடு எதிர்க்கிறேன். கட்சி என்பது மக்களாக விரிய வேண்டும். ஆனால் அது இன்றைய அரசியல் கட்சிகளால் முடியாது. வேறு எந்தக் கட்சிகளாலும் முடியாதது. காரணம் மனிதத் தன்மைகள், எண்ணங்கள், மன எழுச்சிகள் என்பவற்றை ஒரு formulaவைக் கொண்டு அளக்க முடியாது. அவை விசாலமானவை. மிகச் சிக்கலானவை. ஒவ்வொரு கட்சியும் அந்தச் சிக்கலான பரந்த அளவில் ஒரு சிறு பின்னந்தான். ஒரு பின்னம். அது, முதலாளித்துவ ஜனநாயகத்திலும் சரி தொழிலாளித்துவ சர்வாதிகாரத்திலும் சரி ஒன்றேதான்."

(மு.த‌ளைய‌சிங்க‌ம், 'முற்போக்கு இல‌க்கிய‌ம்')

1.
மு.த‌ளைய‌சிங்க‌ம், ஈழ‌த்தில் முகிழ்ந்த‌ முக்கிய‌ ப‌டைப்பாளி ம‌ட்டுமில்லாது க‌வ‌னிக்க‌த்த‌க்க‌தொரு சிந்த‌னையாரும் கூட‌.  அவ‌ருக்கு எழுத்தில் இருந்த‌ ந‌ம்பிக்கையைப் போல‌ க‌ள‌ப்ப‌ணியாற்றுவ‌திலும் அக்க‌றையிருந்த‌து. எழுத்து என்ப‌து உன்ன‌த‌மான‌து என்றும் அத‌ற்கு த‌னிம‌னித‌ர் ஒவ்வொருவ‌ரின் நேர்மையும், த‌னித்த‌ன்மையும் முக்கிய‌மான‌து என்றும் தொட‌ர்ந்து வ‌லியுறுத்திய‌வ‌ர். அவ்வாறு ப‌டைப்பில் நேர்மை அற்ற‌வ‌ர்க‌ளையும், க‌ட்சி/கொள்கை என்ற‌ ச‌ட்ட‌க‌ங்க‌ளுக்கு அட‌ங்கிப்போன‌வ‌ர்க‌ளையும், அதிகார‌ மைய‌ங்க‌ளாக‌ மாறுப‌வ‌ர்க‌ளையும் தொட‌ர்ச்சியாக‌ விம‌ர்சித்து வ‌ந்திருக்கின்றார். தானொரு ஆக்க‌ இல‌க்கிய‌வாதியே அன்றி ஒரு விம‌ர்ச‌க‌ன் அல்ல‌ என்று த‌ளைய‌சிங்க‌ம்  கூறிவ‌ந்தாலும், அவ‌ரை அறியாம‌லேயே ஈழ‌த்துச் சூழ‌லில் ஒரு த‌னித்துவ‌மான‌ திற‌னாய்வுச்செல்நெறியை உருவாக்கியிருக்கின்றார் என்ப‌தைக் க‌வ‌னித்தாக‌ வேண்டும்.

ப‌ல‌ ப‌டைப்பாளிக‌ளைப் போல‌ எழுத்தில் ஒரு க‌ற்ப‌னாவாத‌ புர‌ட்சியை உருவாக்கி த‌மக்குப் பின் ஒளிவ‌ட்ட‌ங்க‌ளையும், ப‌க்த‌ கோடிக‌ளையும் உருவாக்காது, தான் விரும்பிய‌/ந‌ம்பிய‌ மாற்ற‌ங்க‌ளுக்காய் க‌ள‌த்திலும் தளையசிங்கம் இற‌ங்கிய‌வ‌ர். அன்றைய காலத்து தமிழ் அரசியல் கட்சிகளோடு முரண்பட்டு 'சர்வோதய' இயக்கத்தைத் தோற்றுவித்தவர். மாற்றங்கள் பிறரால்/பிறதால் உருவாகும்வரை காத்திருக்காது தாம் விரும்பும் மாற்றங்கள் தம்மிலிருந்து முகிழவேண்டும் என நினைத்து சர்வோதயத்தை ஒரு அரசியல் முன்னணியாக்கி, தேர்தலில் தம் இயக்கம் சார்பில் ஒரு வேட்பாளரையும் நிறுத்தியவர்.  தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்குத் தண்ணீர் அள்ளும் உரிமை மறுக்கப்பட்டதற்கு -சாதி வெறிய‌ர்க‌ளுக்கு எதிராக- உண்ணாவிரதப் போராட்டத்தை தளையசிங்கம் தொடங்குகின்றார். இதனால் இவரும், அன்றைய காலத்தில் மாணவராய் இருந்த கவிஞர் சு.வில்வரத்தினமும் பொலிசால் மிக‌க்க‌டுமையாக‌த் தாக்க‌ப்ப‌ட்டு சிறையில் அடைக்க‌ப்படுகின்றனர், இதன் நீட்சியில் தளையசிங்கம் நோயில் வீழ்ந்து, இரண்டு வருடத்திற்குள் த‌ன‌து இள‌வ‌ய‌திலேயே (38) ம‌ர‌ண‌ம‌டைகின்றார். தளையசிங்கம் அவ‌ர‌து கால‌த்தில் இல‌க்கிய‌ அதிகார‌ம் ஒரு குறிப்பிட்ட‌ க‌ட்சியிட‌ம்/முகாமிலும் குவிவ‌தை மிகக் கடுமையாக எதிர்த்த‌தைப் போல‌, நிஜ வாழ்விலும் அதிகார‌த்திற்கு/சாதிவெறியர்களுக்கு எதிராக‌ நின்ற‌ ஒரு சமூகப்பணியாளர் என்ப‌தையும் நாம் நினைவுகூர்ந்து கொள்ள‌லாம்.

காலத்துக் காலம் நிறைய‌ப் பேர் எழுதிக்கொண்டும், எழுத‌ ஆசைப்ப‌ட்டுக் கொண்டும், த‌ங்க‌ளைத் தாமே திருவுருவாக்கும் தீராத‌ ஆசையோடும் இருக்கின்றார்க‌ள், ஆனால் ஒரு த‌னித்துவ‌மான‌ க‌லை இல‌க்கிய‌வாதி என்பவர் த‌ன‌க்குப் பின்பான‌ தலைமுறைக்கும் சில‌வ‌ற்றை த‌ன் சுவ‌டுக‌ளாய் விட்டுச் செல்கின்றார். மு.த‌ளைய‌சிங்க‌ம் அந்த‌வ‌கையில் ஒரு த‌னித்துவ‌மான‌, ஈழ‌த்து இல‌க்கிய‌ப்ப‌ர‌ப்பில் மிக‌ அரிதாக‌த் தோன்றி ஒளிர்ந்துவிட்டு எரிந்துபோன‌ ஒரு விண்மீனென‌ச் சொல்ல‌லாம். த‌னித்துவ‌மான‌ எல்லாப் ப‌டைப்பாளிக்கும் நிக‌ழ்வ‌தைப் போல‌ த‌ளையசிங்க‌ம் அவ‌ர‌து கால‌த்தில் எழுச்சிக‌ளையும், ச‌ரிவுக‌ளையும் க‌ண்டிருக்கின்றார்.  அவ‌ரின் பாதிப்பில் பின்பு 'உள்வ‌ட்ட‌ம்/வெளிவ‌ட்ட‌ங்க‌ளை' உருவாக்கிய‌வ‌ர்க‌ள் மு.த‌வை ஏற‌க்குறைய‌ இன்றைய‌ கால‌த்தில் ம‌றந்தே விட்டார்க‌ள். இவ‌ர்க‌ளுக்குத் த‌ம‌க்குத்தாமே ஆல‌வ‌ட்ட‌மும் ஒளிவ‌ட்ட‌மும் பிடிக்க‌வே நேர‌ம் போதாமையால் ந‌ல்ல‌வேளையாக‌ மு.த‌ அவ‌ர்க‌ளிட‌ம் இருந்து விடுத‌லை பெற்றுவிட்டார். மேலும் உள்வ‌ட்ட‌த்தில் வைத்து பொத்தி பொத்திக் க‌லையை வ‌ள‌ர்த்து, இறுதியில் வெளிவ‌ட்ட‌த்திற்கு (ம‌க்க‌ளிட‌ம்) கொண்டுவ‌ருவ‌தையே 'உள்வ‌ட்ட‌ம்' கூறுகின்ற‌தென‌ பழைய தும்புக்கட்டைக்குப் புதுக்குஞ்சம் க‌ட்டுகின்ற‌வ‌ர்க‌ள், ஏன் உள்வ‌ட்ட‌த்தில் வ‌ள‌ர்க்க‌ப்ப‌ட்ட‌ ப‌ர‌த‌நாட்டிய‌மும், க‌ர்நாட‌க‌ ச‌ங்கீத‌மும் 'உன்ன‌த‌ க‌லைக‌ளாக்க‌ப்ப‌டுவ‌தும்', யாருமே எடுத்துக்கொள்ளலாமென‌ எவ்வித‌க் க‌ட்டுப்பாடுக‌ளும‌ற்றிருந்த‌ நாட்டாரிய‌ல் க‌லைக‌ள் இன்ன‌மும் 'உன்ன‌த‌க‌லைக‌ளாக‌' எல்லோராலும் ஏற்றுக்கொள்ள‌ப்ப‌ட‌வில்லையென்ப‌தைப் ப‌ற்றியெல்லாம் மூச்சுக்கூட‌ விட‌மாட்டார்க‌ள். உள்வ‌ட்ட‌ ம‌ண்குதிரையை ந‌ம்பி இல‌க்கிய‌ ஆற்றில் இற‌ங்கிய‌வ‌ர்க‌ள், இவ்வாறான‌ கேள்விக‌ளை நேர்மையாக‌வும் நேர‌டியாக‌வும் எதிர்கொள்வார்க‌ள் என‌ நாம் எதிர்ப்பார்ப்ப‌திலும் நியாய‌மில்லைத்தான்.

'க‌லை க‌லைக்காக‌ அல்ல‌, க‌லை ம‌க்க‌ளுக்காக‌த்தான். ஆனால் க‌லை க‌ட்சிக்காக‌ மாறுவ‌தை ம‌ட்டும் எதிர்ப்பேன்' என‌ தெளிவாக‌ச் சொல்கின்ற‌ மு.த‌வை கவனமாய் ம‌றைத்து 'க‌லை க‌லைக்காக‌த்தான்' என‌ அவ‌ரை முன்னிறுத்திய‌வ‌ர்க‌ள் எங்க‌ளுக்கு இதுவரை காலமும் கூறியிருக்கின்றார்க‌ள் என்ப‌தையும் நாம் ம‌ற‌ந்துவிட‌வும் கூடாது. த‌ன‌து குறுகிய‌ வாழ்க்கைக் கால‌த்தில் ‍அச்சிலேயே 1000 ப‌க்க‌ங்க‌ளுக்கு மேலாய் வ‌ர‌க்கூடிய‌வ‌ள‌வுக்கு- நிறைய எழுதிய‌வ‌ரை ஒரு த‌னித்த‌ அடையாள‌த்திற்குள் அடைக்க‌வும் முடியாது. மு.த‌ளைய‌சிங்க‌ம் எழுதிய‌ சிறுக‌தைக‌ள், நாவ‌ல், விம‌ர்ச‌ன‌ங்க‌ள், கோட்பாட்டு முய‌ற்சிக‌ள் என‌ ஒவ்வொன்றையும் விரிவாக‌ப் பார்ப்ப‌தே இக்க‌ட்டுரைத் தொட‌ரின் நோக்க‌ம். இத்தொட‌ரின் முத‌ல் ப‌குதியிற்கு தளைய‌சிங்க‌த்தின் 'முற்போக்கு இல‌க்கிய‌ம்', மூன்றாம் பக்கம்', 'ஏழாண்டு இல‌க்கிய‌ வ‌ள‌ர்ச்சி', ம‌ற்றும் 'விம‌ர்ச‌ன‌ விக்கிர‌க‌ங்க‌ளை' முத‌ன்மை எழுத்துப் பொருளாக‌ எடுத்துக்கொள்கின்றேன். 'முற்போக்கு இல‌க்கிய‌ம்' ம‌ற்றும் 'ஏழாண்டு இல‌க்கிய‌ வ‌ள‌ர்ச்சி' ஆகிய‌வை த‌னித்த‌னி நூற்க‌ளாக‌ ஏற்க‌ன‌வே வெளிவ‌ந்திருக்கின்ற‌ன‌ என்ப‌தையும் குறிப்பிட்டாக‌ வேண்டும்.

இனி இக்க‌ட்டுரைக‌ளில் மு.த‌ முன்வைப்ப‌தை விள‌ங்கிக்கொள்வ‌த‌ற்கு முன், இவை எழுத‌ப்ப‌ட்ட‌ கால‌ப் பின்ன‌ணியை நாம் அவ‌தான‌த்தில் கொள்ள‌வேண்டும். 1948ல் இல‌ங்கைக்கு பிரித்தானியரிட‌மிருந்து விடுத‌லை கிடைக்கிற‌து. எப்போதும்போல‌ ஆங்கிலேய‌ரிட‌மிருந்தும் இந்திய‌ர்க‌ளிட‌மிருந்தும் கிடைப்ப‌தைப் பெற்றுக்கொண்டு சுக‌ம் பெறும் ஈழத்த‌மிழ‌ர்க‌ளிடையே சுத‌ந்திர‌ம் என்ப‌து பெரிதாக‌ எதையும் புதிதாக விதைத்துவிட‌வில்லை என மு.த‌ளைய‌சிங்க‌ம் க‌வ‌ன‌ப்ப‌டுத்துகின்றார் . இப்ப‌டி மேலே ஆட்சி செய்ப‌வ‌ர்க‌ளுக்கு குனிந்து நின்று சேவ‌க‌ம் செய்து, தமது தனித்துவங்களை இழந்து நிம்ம‌தி காணும் த‌மிழ‌ர்க‌ளை 'சோம்பேறிக‌ள்' என‌ மு.த‌ காட்ட‌மாக‌வே விம‌ர்சிக்கின்றார் ம‌ட்டுமின்றி இப்ப‌டி இருப்ப‌வ‌ர்க‌ளால் எப்ப‌டி க‌லை இல‌க்கிய‌ங்க‌ளில் புதிதாய் சாதித்துவிட‌முடியுமென‌வும் கேள்வி எழுப்புகின்றார். த‌மிழ‌க‌த்தில் ஒரு பார‌தியும் புதுமைப்பித்த‌னும் தோன்றிய‌தைப் போல‌ த‌னித்துவ‌மான‌ எந்த‌ப் ப‌டைப்பாளியும் எம்மிடையே தோன்ற‌வில்லை என்ற‌ ஆத‌ங்க‌த்தை மு.த‌ முன்வைக்கின்றார்.

2.
1956ல் ஒரு புதிய‌ நம்பிக்கை கீற்று தோன்றத்தொட‌ங்குகின்ற‌து என‌ மு.த‌ ஏழாண்டு இல‌க்கிய‌ வ‌ள‌ர்ச்சியில் குறிப்பிடுகின்றார். அந்த‌ ஆண்டிலேயே ப‌ண்டார‌நாய‌க்காவினால் த‌னிச் சிங்க‌ள‌ச் ச‌ட்ட‌ம் கொண்டுவ‌ர‌ப்ப‌டுகின்ற‌து. இல‌ங்கையில் அதுவ‌ரை அர‌ச‌க‌ரும‌ மொழியாக‌ இருந்த‌ ஆங்கில‌த்திற்குப் ப‌திலாக‌ சிங்க‌ள‌ மொழி அர‌ச‌க‌ரும‌ மொழியாக‌க் கொண்டுவ‌ர‌ப்ப‌ட‌,. த‌மிழ் மொழி த‌ள்ள‌ப்ப‌டுகின்ற‌ நெருக்க‌டி நிலை தோற்றுவிக்க‌ப்ப‌டுகின்ற‌து. 56 த‌னிச் சிங்க‌ள‌ச் ச‌ட்ட‌ம் அர‌சிய‌லில் உற‌ங்கியிருந்த‌ த‌மிழ‌ரை எப்ப‌டி விழித்தெழ‌ச் செய்த‌தோ அப்ப‌டியே க‌லை இல‌க்கிய‌த்திலும் க‌வ‌னிக்க‌த்த‌க்க‌ மாற்ற‌த்தைக் கொண்டுவ‌ந்த‌து என்கின்றார் த‌ளைய‌சிங்க‌ம். இவ்வாறான‌ ஒரு உயிர்ப்புக்கு கைலாச‌ப‌தி தின‌கரன் ப‌த்திரிகைக்கு ஆசிரிய‌ராக‌ வ‌ந்த‌தையும் முத‌ன்மைக் கார‌ண‌மாக‌ அவ‌ர் கவனப்படுத்துகின்றார்.

'மூன்றாவது பக்கம்' கட்டுரையை பண்டிதர்களுக்கும், சிவத்தம்பி உள்ளிட்ட முற்போக்கு இலக்கியக்காரர்களுக்கு இடையில் தினகரனில் நடைபெறும் விவாதத்தின் எதிர்வினையாக மு.த எழுதுகின்றார். இந்த இரண்டு பக்கங்களின‌தும் போதாமையை விளக்கப்படுத்தினாலே மூன்றாவது பக்கம் தேவை என்றொரு நிலைமை உருவாகிவிடும், அந்த 'மூன்றாவது பக்கமே' தனக்கு உரியதெனத் த‌ளைய‌சிங்க‌ம் கூறுகிறார். 'பண்டிதர்களையும் குறை சொல்ல முடியாதுதான். அவர்கள் நிற்கவேண்டிய இடத்தில்தான் நிற்கின்றார்கள்.ஜம்பது அறுபது ஆண்டுகளுக்குப் பின்னால்! நம் தமிழ் இலக்கியப் பிரயாணத்தில் மூட்டை தூக்குபவர்கள் அவர்கள்தான். பழுவின் காரணத்தால் பின்னுக்கு நின்று இழுபட்டுக்கொண்டு கத்துகிறார்கள்' என கால‌த்தோடு மாற‌முடியாத‌ பண்டிதர்களை சரியாக அடையாளங்காட்டுகின்றார் மு.த. அதேபோல் எப்படி பண்டிதர்களுக்கு தொல்காப்பியமும் நன்னூலும் தெய்வ நூல்களாகிவிட்டனவோ அப்படியே புதிய வகை விமர்சகர்களுக்கு 'புதிய ஸ்ராலின் - சடனோவ் யந்திர விளக்கங்கள் தெய்வ வாக்குகளாகி விட்டன' என்கின்றார். மேலும் 'மார்க்ஸுக்கும் சரி, ஏங்கல்ஸுக்கும் சரி, லெனினுக்கும் சரி கலை இலக்கியத்தைப் பற்றிய நல்ல ரசனை எவ்வளவோ இருந்தது. ஆனால் சிருஷ்டி தெரியாத பின்பு வந்த யந்திரங்கள்தான் எல்லாவற்றையும் திருகிவிட்டன' என்பதையும் மு.த குறிப்பிடத் தவறவில்லை. பண்டிதர்கள் பாலுணர்ச்சி பற்றி எழுதுவதை, அரசியல் கொள்கைகள் புகுத்தி எழுதுவதை, பழைய இலக்கியத்துக்கு மாறாக எழுதுவதை எல்லாம் 'கூடாது' என்று கூறுவதைப் போல, புதிய விமர்சகர்கள் 'பொருளாதாரம் சம்பந்தப்பட்ட விசயம் ஒன்றைப் பற்றித்தான் எழுதவேண்டும்' என்று கூறுகின்றனர் எனச் சுட்டிக்காடுகின்றார் தளையசிங்கம்.

கலைச்செல்வி இதழில் தொடராக எழுதிய 'முற்போக்கு இலக்கியம்' கட்டுரையில் 'மனிதனின் பிரச்சினைகளை அக்கறையோடு அணுகும் கலை நிறைந்த இலக்கியங்கள் எல்லாம் முற்போக்கு இலக்கியங்கள் தான்' எனக் குறிப்பிடும் மு.த, ஆனால் ஈழத்தில் மட்டுந்தான் கட்சி சார்ந்து தமக்கு மட்டும் முற்போக்கு இலக்கியம்' என்ற பெயரை patent right வாங்கி விட்டவர்கள் போல வைத்திருக்கின்றார்கள் என்று கேலி செய்கின்றார். அதேபோல் முற்போக்கு முகாமில் ஒரளவு நன்றாக எழுதக்கூடிய எழுத்தாளர்கள் இருந்தாலும் அவர்களும் இறுதியில் தம் தனித்துவத்தை இழந்து கட்சிக்கொள்கைகளுக்கு ஏற்ப எழுதுகின்றவர்களாய் மாறிவிடுகின்|றார்கள் என்பதை மு.த கூறுகின்றார். மேலும் 'கட்சிரீதியில் விற்பனை செய்யப்படும் கொள்கைகள் அரசியல் அதிகாரத்தைக் கைப்பற்ற உதவக்கூடினாலும், இலக்கிய வளர்ச்சியைக் கைப்பற்ற உதவா....அத்தனை பேர்கள் கூடி எழுதியும் அத்தனி பேர்கள் கூடிச் சங்கம் நடத்தியும் இலங்கையில் அவர்கள் ஒரு தனிமனிதன் சாதித்ததை விட அதிகமாகவோ புதிதாகவோ சாதித்துவிடவில்லை' என்பதையும் சுட்டிக்காடுகின்றார்.

'முற்போக்கு இலக்கியக் கட்டுரையில்' பாலுணர்ச்சி எழுத்தில் மறைக்கக்கூடிய விடயமேயல்ல என‌க்கூறி, அவ்வாறு பாலுண‌ர்வு வெளிப்ப‌டையாக‌ எழுதப்பட்ட 'தீ'யை மிகவும் பாராட்டுகின்றார். பாலுணர்ச்சி, பசியுணர்ச்சி ஆன்மீக உணர்ச்சியைப் போன்ற ஒருவகை உணர்ச்சி, ஆகவே ஏன் பாலுணர்ச்சியை நாம் தவிர்க்கவேண்டும் என வினாவுகிறார்.  'ஆன்மீக உணர்ச்சி, மனிதன் கடவுளாக மாற முயலும் ஞானியின் உணர்ச்சி! அதைத் தெரிவதற்கு முதலில் அதன் ஆரம்ப உணர்ச்சியான பாலுணர்ச்சியில் திளைப்பதற்கு, திளைத்துத் திருப்தியடைவதற்கு வசதி இருக்கவேண்டும். ஆனால், மனிதனை யந்திரமாக்கி விடுவதில் முனைத்து கொண்டிருக்கும் இன்றைய உலகம் அந்த வசதியைக் கொடுக்க மறுக்கிறது. ஒளித்து மறைத்து மூடி வைத்து, சாகும் வரைக்கும் அந்த அடிப்படை உணர்ச்சியைக்கூட ஒரளவுக்காவது புரிந்துகொள்ள முடியாத நிலையைத்தான் உருவாக்குகிறது. இந்த நிலையில் ஒன்றில் மனிதன் யந்திரமாக வாழவேண்டும் அல்லது சுத்தப் பைத்தியமாகவோ அல்லது ஓர் psychopathy ஆகவோதான் வாழவேண்டும். பின்னதில் கொஞ்சமாவது தனித்தன்மை கலந்த உயிரோட்டம் இருக்கிறது. எந்திரத்தை விட மிருகம் மேலானதுதானே?' என மிகத் தெளிவாக அடக்கப்படுகின்ற பாலுணர்ச்சி பற்றி மு.த இந்தக் கட்டுரையில் உரையாடுகின்றார்.

அதேபோன்று அன்றையகால இடதுசாரிகளால் பிரபல்யப்படுத்தப்பட்ட பிரதேசவாதக் கதைகளை (வட்டாரக் கதைகள்) ,அவற்றுக்கு முன்பாக தப்பும் (Escapism) மனப்பான்மையோடு ஜனரஞ்சகமாக எழுதப்பட்ட கனவுக்கதைகளோடு ஒப்பிடும்போது எவ்வளவோ முன்னேறி இருக்கிறது என்பதையும் ஒப்புக்கொள்கின்றார். ஆனால் 'சர்வாதிகாரச் சங்கந்தான் சட்டம் ஒன்று வைத்துவிட்டது போல இன்று ஈழத்து எழுத்தாளர்கள் எல்லோரும் சேர்ந்து ஒரே ரீதியில் எழுதுகின்றார்கள்' என்பதையும் கவனப்படுத்துகின்றார். இன்னும் 'பாலுணர்ச்சியைக் கலந்து மனிதத்தன்மையைக் கலையோடு தருவதால் மாறுபடும் எஸ்.பொன்னுத்துரையின் தனித்தன்மைக் கதைகளையும், மிக இலகுவில் இலக்கியத் தரத்தைத் தொட்டுவிடுமோர் இலாவகமான நடையால் தனித்தன்மை பெறும் வ.அ.இராசரத்தினத்தின் கதைகளையும் தவிர மற்றவர்களின் கதைகள் பெரும்பாலும் பிரதேசமணம் என்றரீதியில் ஒரே type ஆகவே இருக்கின்றன! அதே யந்திரச் சாயல்! அதைத்தான் பொறுத்துக்கொள்ள முடியவில்லை' எனக் கூறி எஸ்.பொவையும், வ.அ.இராசரத்தினத்தையும் த‌னித்துக் கவனப்படுத்துகின்றார்.

பிரதேச வாதமாக இருக்கும் நம் எழுத்தாளர்களின் பார்வை சர்வதேசமாகவும் விரியவேண்டும். அவ்வாறு அகலிக்கும்போதேதான் நம்முடைய போதாமைகள் தெரியும் ஆனால் 'ஈழத்து எழுத்தாளர்களுக்கு அந்தப் பிரதேசவாதம் ஒரு fetish ஆக மாறி'விட்டதென மு.த கவலைப்படுகின்றார் . அதேபோன்று தனி மனிதனின் கேள்விகளுக்கும் சிந்தனைகளுக்கும் இடங்கொடுக்காத எந்தச் சமூகமும் என்றும் முன்னேறிவிடாது என்கின்றார். பிரஞ்சுப் புரட்சிக்கு பின் வந்த நெப்போலியன் காலமும்,, ரஷ்சியப் புரட்சிக்கு பின் வந்த ஸ்ராலின் காலமும் எதையெதையோ எதிர்பார்த்த மக்களுக்கு ஏமாற்றத்தையே கொண்டுவந்திருக்கின்றது எனக்கூறும் முத,  'பழைய நிலைக்கு ஒரு புதிய பெயர் கிடைத்திருக்கிறதே ஒழிய புதிய மாற்றம் கிடைக்கவில்லை' என்கின்றார். தனிமனிதனைச் சாதாரண எண்ணாக நினைத்து மறந்தோ மறுத்துவிடவோ முடியாது. ஒவ்வொரு தனிமனிதனையும் பற்றிச் சிந்திக்கவேண்டியவனாக அவர்களை வழிநடத்தும் தலைவன் இருக்கவேண்டும் என்கின்றார். 'இன்றைய யந்திர அமைப்போடு சேர்ந்து தானும் யந்திரமாக வாழ விரும்பாதவன் ஒன்று சாகவேண்டும் அல்லது தானாகப் புரட்சி செய்து ஒரு புது வழி கண்டுபிடிக்க வேண்டும்' என்கிறார். அதற்காய் கோதேயின் (Gothe) Faust மற்றும் Werther ஐ உதாரணமாக எடுத்து விரிவாக மு.தளையசிங்கம் விளங்கப்படுத்துகின்றார். 'Werther போல தற்கொலை செய்யவோ அல்லது Faust போல டொக்டராகத் தொடங்கி எஞ்சினியராக முடிக்கத் தேவையில்லை'. நம் எல்லோருக்கும் வேண்டியது தனித்தன்மை. அதுவே முக்கியம் என வலியுறுத்தும் மு.த, 'டி.எச்.லோறன்ஸ் தொட்டு பெர்னாட்ஷா வரை ஹக்ஸ்லி வரை ரகம் வேறுபடலாம்; அல்லது அமெரிக்க Hipsters Beatniks ஆகவும் ஜரோப்பிய  Existentialists ஆகவும் மாறுபடலாம். ஆனால் அத்தனை வேறுபாடுகளும் ஒன்றை உணர்த்துகின்றன. அதுதான் தனித்தன்மை' என முற்போக்கு இலக்கியம் கட்டுரையில் அழுத்தமாக மு.த குறிப்பிடுகின்றார். இவ்வாறான தனித்தன்மையிலே ஈழத்து கலை இலக்கியப் படைப்புக்களும் முகிழவேண்டுமே அன்றி குறிப்பிட்ட சட்டகங்களுக்குள் அடக்கிப் போய் நிகழக்கூடாது என 'முற்போக்கு இலக்கியம்' கட்டுரையை மு.த முடிக்கின்றார்.


'பிறத்தியாள்' தொகுப்பை முன்வைத்து...

Friday, December 10, 2010


1.
பானுபார‌தியின் 'பிற‌த்தியாள்' தொகுப்பு. போர்க்கால‌ச் சூழ‌லில் உயிர்த்திருத்த‌லுக்கான‌ த‌த்த‌ளிப்பையும், புல‌ம்பெய‌ர் வாழ்வின‌து நெருக்க‌டிக‌ளையும், அதிக‌ம் க‌வ‌னிக்காது புற‌க்க‌ணிக்க‌ப்ப‌ட்ட‌ பெண்ணின் அக‌வுல‌க‌த்தையும் பேசுகின்ற‌து. இத்தொகுப்பிலுள்ள‌ 31 க‌விதைக‌ளில் அரைவாசிக் க‌விதைக‌ள் ஈழ‌த்தில் இருந்த‌போதும், மிகுதிக் க‌விதைக‌ள் புல‌ம்பெய‌ர் தேச‌த்திலிருந்தும் எழுத‌ப்ப‌ட்டிருக்கின்ற‌ன‌. 'அமைதிப‌டை'யாக‌ இந்தியாவிலிருந்து வ‌ந்த‌வ‌ர்க‌ள் எப்ப‌டி த‌ம‌து முக‌மூடிக‌ளைக் க‌ழ‌ற்றி அழிவின் சித்திர‌ங்க‌ளை வ‌ரைந்தார்க‌ள் என்பதை ஈழ‌த்திலிருந்த‌போது பானுபார‌தி எழுதிய‌ சில‌ க‌விதைக‌ள் ப‌திவு செய்கின்ற‌ன‌. க‌லாவின் ச‌ர்ச்சைக்குரிய‌ க‌விதையான   'கோணேஸ்வ‌ரிக‌ள்', ஆடைக‌ளைக் க‌ழ‌ற்றி அம்மாவின்/த‌ங்கையின் யோனிக‌ளை, ஒடுக்கும் இராணுவ‌த்தின் 'ப‌சி'க்குத் திற‌க்க‌ச் சொல்லி ஒருவித‌ இய‌லாமையுட‌னும் கோப‌த்துட‌னும் எழுத‌ப்ப‌ட்டிருக்கும்.. அத‌ற்கு நிக‌ரான‌ அற‌ச்சீற்ற‌த்துட‌ன் 'ஏய் பார‌த‌மே/ எல்லைக‌ள் தாண்டி/வெண்கொடிக‌ள் நாட்டுவ‌திருக்க‌ட்டும்/முத‌லில்/ உன்புத்திர‌ரின் வேக‌ம் த‌ணியும‌ட்டும்/பிசைந்து உருட்டி விளையாட‌/திர‌ண்ட உன் முலைக‌ளை/ அவ‌ர்க‌ளுக்குக் கொடு' (ப‌ 29) என்கின்ற‌ பானுபார‌தியின் 'வெடிகுண்டு பிசையும் பாண்ட‌வ‌ர்' கவிதையும் எழுதப்‌ப‌ட்டிருக்கிற‌து. கால‌ அடிப்படையில் வைத்துப் பார்க்கும்போது கலாவின் க‌விதைக்கு முன்பாக‌ பானுபார‌தியின் க‌விதை எழுத‌ப்ப‌ட்டிருகின்ற‌து என்ப‌தையும் நாம் க‌வ‌ன‌த்தில் கொள்ள‌வேண்டும்.

இந்திய‌ இராணுவ‌ கால‌த்தின் கொடுமிருளை, வெளியுல‌கிற்குத் தெரியாத‌ அச்ச‌ம் சூழ்ந்த‌ நாட்க‌ளை, நாளாந்த‌ ச‌ம்ப‌வ‌ங்க‌ளைக் காட்சிப்ப‌டுத்துவ‌த‌ன் மூல‌ம் பானுபார‌தி நுட்ப‌மாக‌ப் ப‌திவு செய்கின்றார். 'தெரு நாய்க‌ள் கூட‌/ க‌ட‌லை எண்ணெயின் நாற்ற‌ம்/ தூர‌த்தில் வ‌ர‌வே/ வாலை ம‌ட‌க்கி/ யோனியைப் பொத்திக் கொண்டோட‌/ப‌ழ‌க்க‌ப்ப‌ட்டு விட்ட‌ன‌' (ப‌ 24) என்கிறார். நாய்க‌ளே இவ்வ‌ள‌வு அச்ச‌முறுகின்ற‌து என்றால் அங்கு வாழும் மாந்தர்க‌ளின் நிலை ப‌ற்றி நாம் எதுவும் விரித்துக் கூற‌ வேண்டிய‌ அவ‌சிய‌மே இல்லை. அதேபோல் இராணுவ‌ ஆக்கிர‌மிப்புக் கால‌த்தில் எழுதுவ‌த‌ற்கான‌ பேசுவ‌த‌ற்கான‌ சுத‌ந்திர‌ம் எந்த‌ள‌வில் ம‌ட்டுப்ப‌ட்டிருந்த‌து என்ப‌தை 'ஒரு க‌விதையையோ/ காகித‌த்தையோ/ அல்ல‌து சிறு குறிப்பையோ/பெண்ணின் ம‌ர்ம‌ப் பிர‌தேச‌ங்க‌ளென‌/ சுட்ட‌ப்ப‌டும் இட‌ங்க‌ளில் கூட‌/ ம‌றைத்து வைப்ப‌தென்ப‌து/ த‌ற்கொலைக்குச் ச‌ம‌மான‌ செய‌ல்' (ப‌ 24) என்ற‌ வ‌ரிக‌ளிலிருந்து நாம் அறிந்துகொள்ள‌லாம். இவ்வாறான‌ ஒரு கொடுங்கால‌த்தில் தான் இன்றும் காஷ்மீர், ம‌ணிப்பூர், ஈராக், ஈழ‌ ம‌க்க‌ள் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கின்றார்க‌ள் என்ப‌தை நாம் நினைவூட்டிக் கொள்ள‌லாம்

புல‌ம்பெய‌ர் வாழ்வு குறித்தும் அநேக‌ பெண் ப‌டைப்பாளிக‌ளிலிருந்து மாறுப‌ட்ட‌ ஒரு பார்வையை பானுபார‌தியின் க‌விதைக‌ள் த‌ர‌ முய‌ற்சிக்கின்ற‌ன‌. வ‌ச‌ந்தி ராஜா, 'தங்கத் தட்டில் தந்திட்ட சுதந்திரம். என் மகள்களுக்கும். நம் பெண்களுக்கும்' என‌ப் பிர‌க‌ட‌ன‌ப்ப‌டுத்தும்போது, பானுபார‌தியோ இன்ன‌மும் ஈழ‌த்திலிருந்த‌போது தாங்கியிருந்த‌ சிலுவைக‌ளையே இன்னும் சும‌க்க‌ வேண்டியிருக்கின்ற‌து என்கிறார். 'ஏய் க‌ள்ள‌ ஞானிக‌ளே' என்ற‌ க‌விதையில் 'சிலுவையில்/ அறைய‌ப்ப‌ட்ட‌ப‌டியே புண‌ர‌ப்ப‌ட்டேன்/நித்திய‌த்தின் பெய‌ரால்' என புல‌ம்பெய‌ர் தேச‌த்திலும் பாலின‌ வித்தியாச‌த்தால் ஒடுக்குத‌ல் நிக‌ழ்வ‌தைச் சுட்டிக்காட்டுகின்றார்.

அதேபோல் த‌னி ஈழ‌ம் கேட்டுப் போராடிய‌ இய‌க்க‌ங்க‌ளின் ச‌ன‌நாய‌க ம‌றுப்பைப் ப‌ற்றியும் பானுபார‌தி ப‌ல‌ இட‌ங்க‌ளில் குறிப்பிடுகின்றார். 'எலும்பும் நெருப்பும்' க‌விதையில் 'ஒன்றும‌ட்டும் புரிந்த‌து/எங்கையாவ‌து எதையாவ‌து/புதைத்த‌லே இவ‌ர்க‌ளுக்குத் தெரிந்த‌வை'(ப‌ 38) என‌க் கேலி செய்கின்றார். மேலும் ஈழ‌ப்போர் முடிவுக்கு வ‌ந்த‌ 2009ல் எவ‌ரெவ‌ர் என்ன‌ அர‌சிய‌ல் செய்தாலும் பிர‌ச்சினையில்லை, ஆனால் 'அத‌ற்காக‌ நீங்க‌ள்/எங்க‌ள் வாழ்வை/ மீண்டும்/பாயாய் விரித்து/ ப‌டுத்துருள‌ முடியாது க‌ண்டீரோ' (ப‌ 74) என‌ எச்ச‌ரிக்க‌வும் செய்கிறார்

2.

புல‌ம்பெய‌ர‌ முன்ன‌ர் த‌ம‌க்கான‌ விடுத‌லை த‌னிநாட்டுப் போராட்ட‌ம் மூல‌ம் வ‌ருமென‌ ந‌ம்புகின்ற‌ ப‌டைப்பாளி, ப‌ல்வேறு இய‌க்க‌ங்க‌ளின் பெருக்க‌ங்க‌ளிலும், அவ‌ர்க‌ளின் 'நாட்டாமை'த்த‌ன‌ங்க‌ளாலும் அந்த‌ ந‌ம்பிக்கையை இழ‌ந்துவிடுகின்றார். த‌ன‌க்கான‌ இனியான‌ விடுத‌லை என்ப‌து பெண் என்ப‌த‌ன் அடையாள‌த்தின் மூல‌மே க‌ண்ட‌டைய‌ப்ப‌டும் என்ற‌ ஒரு புள்ளியைப் 90க‌ளின் பின்பான‌ க‌விதைக‌ளில் வ‌ந்த‌டைகின்றார். த‌ன்னைப் போன்ற‌ பெண்க‌ள் வீட்டில் சிறைப்ப‌டுத்த‌ப்ப‌ட்டு, த‌ங்க‌ளைச் சிறைப்ப‌டுத்திய‌வ‌ர்க‌ளே பெண் விடுத‌லை வேண்டுமென்ற‌ ஊர்வ‌ல‌ங்க‌ளில் முன்னிற்கும் முர‌ணை 'வ‌ண்டுக‌ளின் த‌லைம‌றைவில்' எள்ளி ந‌கையாடுகின்றார். அதுபோல‌ இன்னொரு க‌விதையில் ஆணை ஓரிட‌த்தில் த‌ரித்து நிற்கும் நில‌மாக‌வும், பெண்ணைக் கோப‌மாய் ஓடிக்கொண்டிருக்கும் அருவியாக‌வும் உவ‌மிக்கின்றார். இவ்வ‌ள‌வு ஆவேச‌ம் இருந்தும் இறுதியில் 'வாளெடுத்த‌ பெண் தெய‌வ‌ங்க‌ளெல்லாம்/ நில‌த்த‌டியிலும் அருவியிலும்/ க‌டலிலும் ச‌ங்க‌ம‌மாகி/ சாதிக்கொரு/ பிள்ளை பெற்றுக்கொண்ட‌ன‌' (ப‌ 20) என்கின்ற‌ சோக‌த்தையும் சொல்கின்றார்.

பெரியார் பெண் விடுத‌லைக்கான‌ ஒரு முன் நிப‌ந்த‌னையாக‌ 'ஆண்மை' ஒழிக்க‌ப்ப‌டுவ‌து குறித்துப் பேசுகின்றார். அதுபோல‌வே பானுபார‌தியும் 'அம்மிக் க‌ல்லில் அடித்து நொறுக்க‌ப்ப‌டும்/ சித‌று தேங்காய் போல‌/ ஆண்மை நொறுக்கி' வ‌ரும் திராணியுள்ள‌ ஆண்க‌ளோடே த‌ன்னால் சுத‌ந்திர‌மாக‌ப் பேசிக் க‌ளிக்க‌முடியுமென‌க் கூறுகின்றார்.

இவ்வாறாக‌ ஒடுக்குமுறைக்கு எதிரான‌ தெளிவான‌ புரித‌ல்க‌ளோடு இருக்கும் பானுபார‌தி 'வ‌லிவுடைய‌ ம‌னுக்க‌ள்' என்ற‌ க‌விதையில் 'பிர‌ப‌ஞ்ச‌ம‌றியும்/ நானும் ம‌னுவென்று/ வ‌லிவுடைய‌ ம‌னுவென்று' என‌ ம‌னுவை முன்னிறுத்தும்போது நெருட‌ச் செய்கின்ற‌து. ம‌னுவை முன்வைத்து விரிவாக‌ நாம் பேச‌த் தேவையேயில்லை. பானுபார‌தி 'க‌டைசிப்ப‌க்க‌ம்' க‌விதையில் 'ந‌ள‌த்தியென்றும்/ ப‌ள்ளி ப‌றைச்சியென்றும்/அழுக‌ல் வாயால் சொல்லெறிந்து/ அடித்து விர‌ட்டிய‌தும்/ இந்த‌/க‌டைசிக் க‌ல‌ட்டி வெளிக்குள்தான்' (ப‌ 77) என எழுதுகிறார். இவ்வாறு ம‌னித‌ர்க‌ள் சாதிக‌ளாக‌ பிரிக்க‌ப்ப‌ட்டு ஒடுக்க‌ப்ப‌டுவ‌த‌‌ன் ஆதிமூல‌மே ம‌னுவில் இருந்து தொட‌ங்கும்போது 'நானும் ம‌னுவென்ப‌து' பிர‌க‌ட‌ன‌ப்ப‌டுத்துவ‌து மிகுந்த‌ முர‌ணாக‌ இருக்கிற‌து  (பானுபார‌தி பாவிக்கும் ம‌னு, பைபிளில் வ‌ரும் ம‌னு என்று ஷோபாச‌க்தி ஃபேஸ்புக்கில் குறிப்பிட்டிருக்கின்றார். என‌வே என‌து இந்த‌ப் ப‌குதி த‌வ‌றான‌தாகும் என்ப‌தால் இதை எடுத்துவிடுகின்றேன். ~டிசே). இத்தொகுப்பில் சில‌ க‌விதைக‌ள் மிக‌ எளிமையாக‌ சொற்க‌ளைத் தாண்டி எவ்வகையிலும் வாசிப்பு அனுப‌வ‌த்தில் நீட்சிய‌டைய‌வில்லை என்றாலும், 'வாக்களிக்கப்பட்ட பூமியும் ஏழாற்றுப் படுகை நடந்த வழியும்', 'அஞ்சறைப்பெட்டியில் அடங்கிய நீரும் நிலமும்', 'வெடிகுண்டு பிசையும் பாண்டவர்' போன்ற‌வை இத்தொகுப்பிலுள்ள‌ முக்கிய‌ க‌விதைக‌ள் என்ப‌தையும் குறிப்பிட‌வேண்டும்

ச‌ங்க‌கால‌ம் தொட‌ங்கி த‌மிழில் க‌விதைக்கென‌ நீண்ட‌ பராம்ப‌ரிய‌ம் உண்டு. நெடுங்கால‌மாய்ப் பெண்க‌ளின் ப‌ங்க‌ளிப்பு க‌விதைக‌ளில் இருந்த‌போதும் அதை அவ்வ‌ள‌வாக‌ பேசாது விட்ட‌ ம‌ர‌பும் த‌மிழ‌ருக்கு உரித்தான‌தே. இன்றைய‌ கால‌த்தில் ஒருவித‌மாய் உறைந்துபோயிருக்கும் ஈழக்க‌விதையின் ஊற்றுக்க‌ளை திற‌ந்து முன்ன‌க‌ர்த்திக்கொண்டிருப்ப‌வ‌ர்க‌ள் பெண் க‌விஞ‌ர்க‌ளே என்ற‌ க‌ருத்தைத் தொட‌ர்ந்து வ‌லியுறுத்தி வ‌ருகின்றேன்.அவ்வாறான‌ ஓர் ஊற்றை பானுபார‌தின் 'பிற‌த்தியாள்' திற‌ந்து வைத்திருக்கின்ற‌து என்ப‌தைத் துணிந்து கூற‌லாம். முக்கிய‌மாய் ஈழ‌த்த‌மிழ‌ரின் க‌விதைப்ப‌ர‌ப்பில் இன்றைய‌ கால‌த்தில் நிறைய‌ப் பெண் ப‌டைப்பாளிக‌ளின் தொகுப்புக்க‌ள் வெளிவ‌ர‌த் தொட‌ங்கியிருப்ப‌து மிக‌வும் உற்சாக‌ம் த‌ர‌க்கூடிய‌து. பாலின‌ அடிப்ப‌டையில் ஒரு பெண்ணாக‌வும், சாதிய‌ அடுக்குமுறையில் ஒரு த‌லித்தாக‌வும் தொட‌ர்ச்சியாக‌ ஒடுக்குமுறைக்கு உள்ளாகின்ற‌ பானுபார‌தியின் க‌விதைக‌ளிலிருந்து நாம் க‌ற்றுக்கொள்வ‌த‌ற்கு நிறைய‌வே இருக்கின்ற‌து

(பதிப்பகம்: கருப்புப் பிரதிகள்)

-Nov 09, 2010

சிறகு வளர்ந்த குரல்களுடன் பறந்தவன்

Wednesday, December 01, 2010

-இளங்கோ

1.
நீண்ட‌கால‌மாய் க‌விழ்ந்திருந்த‌ குளிர்கால‌ம் மெல்ல‌ மெல்ல‌ வில‌க‌, குழந்தமைக்காலக் குதூகலத்தோடு ச‌ன‌ங்க‌ள் தெருக்க‌ளில் பெருந்திர‌ளாய் ந‌ட‌மாடிக்கொண்டிருந்தார்க‌ள். இவன் ஏழாவ‌து மாடியிலிருந்து ரொறொண்டோவின் முக்கிய‌ தெருக்க‌ள் ச‌ந்திக்கும் ட‌ன்டாஸ் ஸ்குய‌ரைப் பார்த்தபோது ஏதோ எறும்புக்க‌ள் நிரை நிரையாக‌ ம‌றைவிட‌த்தை விட்டு வெளியே வ‌ருவ‌துபோல‌ ம‌னித‌ர்க‌ள் மிக‌ச் சிறிதாக‌த் தென்ப‌ட்டார்க‌ள். இப்ப‌டியொரு ம‌னித‌ எறும்பாக‌ மாறி தானும் பெரும் திர‌ளுக்குள் கலக்காது, தூர‌த்திலிருந்து எல்லாவ‌ற்றையும் வில‌த்திப் பார்த்துக்கொண்டிருப்ப‌துதான் அனைத்துப் பிர‌ச்சினைக‌ளும் கார‌ண‌மென்ற‌ நினைப்பு மேலிட‌, ச‌‌லித்துக்கொண்டு மீண்டும் தான் வேலை செய்துகொண்டிருந்த‌ உண‌வ‌க‌த்தின் அடுப்ப‌ங்கரைக்குள் இவ‌ன் நுழைந்தான். ஒரு ப‌த்து நிமிட‌ சிறிய‌ இடைவேளைக்குள், அடுப்ப‌டியில் வ‌ந்து குவிந்த‌ சாப்பாட்டுக் கோப்பைக‌ளைப் பார்க்கும்போது திகைப்பாக‌ இருந்த‌து. இனி இக் கோப்பைக‌ளை தேய்த்து நீரில் அல‌ம்பி dish washerற்குள் போட்டெடுத்துத் துடைத்து வைக்கும்வ‌ரை ஒர் இய‌ந்திர‌மாக‌வே மாற‌வேண்டியிருக்கும். தொலைவிலிருந்து அவ‌தானித்த‌போது ட‌ன்டாஸ் ஸ்குய‌ரில் ச‌ன‌ங்க‌ள் தெரிந்ததைப்போல‌, தானும் இந்த‌க் கோப்பைக‌ளைக் க‌ழுவிக் க‌ழுவி பெரும்பார‌த்தை இழுத்துத் த‌விக்கும் ஓர் எறும்பு போல‌ ஆகிக்கொண்டிருக்கின்றேனோ என்ற‌ நினைப்பு இவ‌னுக்குள் ப‌ர‌வ‌த்தொட‌ங்கிய‌து.

இப்படித் தீவிர‌மாய் யோசிப்பதுதான் இவ‌னுக்கு பெரும் சித்திர‌வ‌தையாக‌ நாளடைவில் மாறியிருந்த‌து. த‌ன‌து சிந்த‌னைக‌ள் அங்குமிங்குமாய் அலைவுற்று ஒரு பெரும் வ‌லையில் சிக்கித் திண‌றுவ‌தைத் த‌விர்க்கும்பொருட்டு, இவ‌ன் க‌ழுவுகின்ற‌ கோப்பைக‌ளோடு உரையாட‌த் தொட‌ங்கிவிடுவான். ஆனால் அங்கு கோப்பைக‌ளோடு நிக‌ழும் உரையாட‌ல்க‌ள் கூட‌ இந்த‌க் கோப்பையில் என்ன‌ சாப்பாடு த‌யாரிக்க‌ப்ப‌ட்டுப் ப‌ரிமாற‌ப்ப‌ட்டிருக்கும்? அதைச் சாப்பிட‌ வ‌ந்த‌வ‌ர் யாராயிருப்பார்? த‌னித்துச் சாப்பிட‌ வ‌ந்த‌வ‌ரா அல்ல‌து வேறு யாரோடும் சேர்ந்து சாப்பிட‌ வ‌ந்த‌வ‌ரா? என்று கேள்விக‌ள் இவ‌ன‌து மூளைக்குள் ப‌ல‌ இலையான்க‌ளைப் போல‌ ப‌ற‌க்க‌த் தொட‌ங்கிவிடும். ச்சீய்..தூ... என்று நினைவின் இலையான்க‌ளைத் துர‌த்த‌த்தொட‌ங்கினாலும் அவ்வ‌ள‌வு எளிதில் அவ‌னை விட்டு இலையான்க‌ள் தூர‌ வில‌கியோடுவ‌தில்லை. ஓர் இலையானை அடித்துக்கொல்ல‌ அது இன்னும் நூறு முட்டைக‌ளை இட்டுவிட்டுச் சாவ‌துபோல‌, ஓரு தீர்க்க‌முடியா வியாதியாய் இவ்வாறான‌ எண்ண‌ங்க‌ள் அவ‌னுக்குள் சடைத்துக் கிளைவிடத் தொடங்கிவிடும்..

2.
க‌ன‌டாவிற்கு வ‌ந்த‌போது அவனுக்கு எல்லாமே ஆச்ச‌ரிய‌மாயிருந்த‌து. மார்க‌ழியில் பொழிந்துகொண்டிருந்த‌ க‌ன‌டாப் ப‌னி ம‌ட்டுமில்லை, பின்பு அது நில‌த்தில் திர‌ட்சியான‌ வெண்முகில்க‌ள் வ‌ந்திற‌ங்கிய‌துமாதிரி ப‌ல‌நாட்க‌ளாய் உறைந்து கிட‌ப்ப‌து வ‌ரை எல்லாமே புதிய‌ அனுப‌வ‌மாய் இருந்த‌து. ப‌டிக்க‌ப் போயிருந்த‌ ப‌ள்ளிக்கூட‌ம் கூட‌ விய‌ப்பைத் த‌ன‌க்குள் புதைத்து வைத்திருந்த‌து. ஆசிரிய‌ர்க‌ள் வ‌குப்பிற்குள் வ‌ரும்போது எழும்பி நிற்க‌த்தேவையில்லை என்ப‌திலிருந்து எழுதும் மேசையில் பிருஷ்ட‌த்தைப் ப‌தித்து, கால்க‌ளை அந்த‌ர‌த்தில் தொங்க‌வைத்துக்கொண்டே வாத்திமாரோடு கேள்விக‌ளைக் கேட்க‌லாம் என்ப‌துவ‌ரை எல்லாமே புது அனுப‌வ‌மாக‌த்தான் இருந்த‌து. ப‌ள்ளிக்கூட‌த்தில் இவ‌ன் க‌ணிதப்பாட‌ங்க‌ளுக்கு மிகவும் விரும்பிச் செல்வான்; வ‌குப்பிலும் இவ‌ன் க‌ணித‌ம் ந‌ன்றாக‌ச் செய்ப‌வ‌ர்க‌ளில் ஒருவ‌ன் என்கிற‌ ம‌திப்பும் இருந்த‌து. இத‌ற்கான‌ வ‌ர‌லாறு பெரிதொன்றுமில்லை, ம‌ற்ற‌ப் பாட‌ங்க‌ளுக்கு ஆங்கில‌மொழி அத்தியாவ‌சிய‌த் தேவையாக‌ இருந்த‌து; க‌ணித்த‌தில் எண்க‌ளோடு ம‌ட்டுமே ஒளித்துப் பிடித்து விளையாட‌ ம‌ட்டுமே வேண்டியிருந்த‌து.

ஈழ‌த்தில் இவ‌னுக்கு சிவ‌ச‌ம்பு என்றொரு க‌ணித‌ வாத்தி வாய்த்திருந்தார். ம‌னுச‌னின் ம‌னோநிலை க‌ன‌டா கால‌நிலைபோல‌த்தான் இருக்கும். எப்போது ந‌ல்ல‌ நிலையில் இருப்பார் எப்போது கொதிக்கின்ற‌ எண்ணெய்யாக‌ இருப்பார் என்று எவ‌ரும் எளிதாக‌ அறிந்துவிட‌முடியாது. அதுவும் வீட்டிலிருந்து வெளிக்கிடும்போது அவ‌ரின் ம‌னைவியோடு பிண‌க்குப்ப‌ட்டு வ‌ந்திருந்தால், அன்று வ‌குப்பில் கொப்பிக‌ள் விளாங்காய்க்கு எறிகின்ற‌ க‌ல்லுக‌ள் மாதிரி வ‌குப்புக்கு வெளியே ப‌ற‌க்க‌த் தொட‌ங்கிவிடும். ஒவ்வொரு நாளும் யாரோ ஒருவ‌ர் இப்ப‌டி ப‌லிக்க‌டாவாக‌ வேண்டும். பிற‌கு வ‌குப்புக்கு வெளியே வேள்விக்குத் த‌யாராய் நிற்கிற‌ ஆடு மாதிரி வ‌குப்பு முடிகிற‌வரை த‌லைகுனிந்து அவ‌மான‌த்துட‌ன் நிற்க‌வேண்டும். சிவ‌ச‌ம்பு வாத்தியின்ரை இந்த‌ அக்கிர‌ம‌த்தாலேயே ப‌ல‌ பெடிய‌ங்க‌ளுக்கு க‌ணித‌ பாட‌ம் தொட‌ங்க‌ப்போகின்ற‌து என்றாலே -க‌ன‌டாத் த‌மிழ்க்க‌டைக‌ளில் உறைப்பு மிகுந்த‌ கொத்துரொட்டியைத் தின்ற‌பின் வ‌யிற்றுக்கு வ‌ரும் உப‌த்திர‌ம்போல‌- க‌ல‌க்க‌மாயிருக்கும்.

இவ‌ன‌து வ‌குப்பில் த‌மிழ்ப் பெட்டையொருத்தி இருந்தாள். சும்மாவே அழ‌குதான், ஆனால் அது போதாதென்று ஒவ்வொருநாளும் ஒவ்வொரு க‌ல‌ரில் அல‌ங்கார‌ம் செய்துகொண்டுவ‌ருவாள். ஒருநாள் சிவ‌ப்புவ‌ர்ண‌த்தில் ஆடைக‌ள் அணிந்துவ‌ருகின்றாள் என்றால் க‌ழுத்தில் போட்டிருக்கும் செயின், கால்/கை விர‌ல் ந‌க‌ங்க‌ள், ஏன் சில‌வேளைக‌ளில் த‌லைம‌யிர் கூட‌ அணிந்திருக்கும் ஆடைகளின் வ‌ர்ண‌த்திற்கு ஏற்ப‌ மாறியிருக்கும். உண‌வு இடைவெளிக‌ளில் டொமினோ, பிள‌க் ஜ‌க் என்று காசு வைத்துச் சூதாடும் பெடிய‌ங்க‌ள் சில‌ர் கூட‌, அவ‌ள் இன்றைக்கு என்ன‌ க‌ல‌ரில் வ‌ருவாள் என்ப‌தை வைத்து சூதாடும் அள‌விற்கு அவ‌ளின் அழ‌கும் அல‌ங்கார‌மும் பாட‌சாலை வ‌ட்டார‌த்தில் புக‌ழ் பெற்றிருந்த‌து. இப்படி எல்லாவ‌ற்றையும் பார்த்துப் பார்த்து நேர்த்தியாகச்செய்யும் அவ‌ளுக்கு பிடிக்காத‌ ஒரு விட‌ய‌மிருந்த‌து, அது க‌ணித‌ம்.

இந்த‌ ஒரு விட‌ய‌த்தால்தான் இவ‌னோடு அவ‌ள் முத‌ன்முத‌லில் ப‌ழ‌க‌த்தொட‌ங்கினாள். அவ்வ‌ப்போது த‌ர‌ப்ப‌டும் வீட்டுவேலைக‌ள், அசைன்மென்ட்க‌ள், குயிஸ்க‌ளில் கொஞ்ச‌ம் ந‌ல்ல‌ புள்ளிக‌ள் பெற்றுவிட்டால் பிற‌கு இறுதிப்ப‌ரீட்சை அவ்வ‌ள‌வு செய்யாவிட்டாலும் க‌வ‌லைப்ப‌ட‌த்தேவையில்லை. சில‌வேளைக‌ளில் சில‌ க‌ண‌க்குக‌ளை இவ‌ன் விள‌ங்க‌ப்ப‌டுத்தும்போது அவ‌ள் எங்கையாவ‌து வேடிக்கை பார்த்தோ அல்ல‌து போட்டிருக்கும் அல‌ங்கார‌த்தைச் ச‌ரி செய்தோ கொண்டிருப்பாள். இதைப்பார்த்து இவ‌னுக்கு எரிச்ச‌ல் வ‌ந்து, 'இப்ப‌டி அல‌ங்கார‌ம் போடுகின்ற‌ நேர‌த்தில் கொஞ்ச‌ நேர‌த்தையாவ‌து க‌ண‌க்குப்ப‌டிக்க‌ ப‌ய‌ன்ப‌டுத்தினால் ந‌ன்றாக‌ச் செய்ய‌லாமே' எனக் கூறுவான். 'இவ்வ‌ள‌வு சிர‌த்தையாக‌ அல‌ங்கார‌ம் செய்வ‌தால் உன்னைப் போன்ற‌ பெடிய‌ங்க‌ள் எல்லாம் திரும்பித் திரும்பிப் பார்க்கின்றீர்க‌ள், க‌ண‌க்கு ந‌ன்றாக‌ச் செய்தால் யார் என்னைக் க‌வ‌னிக்க‌ப்போகின்றீர்க‌ள்?' என்று லொஜிக்காய் கேட்டு இவனை ம‌ட‌க்குவாள். உண்மைதான். வ‌குப்புக்கு வ‌ந்து Doriots பையை உடைத்து அதிலிருந்து சிப்ஸை ஒவ்வொன்றாய் வாய்க்குள் எடுத்துப் போடும்போது அவ‌ள் உத‌டுக‌ளின‌தும் சிப்ஸின‌தும் க‌டும் சிவ‌ப்பு வ‌ர்ண‌ம் இவ‌னை வேறெந்த‌ உல‌கிற்கோ அழைத்துப் போவ‌தை இவனால் மறைக்கமுடியாதுதான். இவ‌ர்க‌ளுக்கு க‌ணித‌ம் ப‌டிப்பித்த‌ ஆசிரிய‌ர் இர‌ஷ்ய‌ப் பின‌புல‌த்தைக் கொண்ட‌வ‌ர். ஒஸ்ரோஸ்விஸ்கி என்ற‌ பெய‌ரை உச்ச‌ரிப்ப‌த‌ற்குள் வாய்க்குச் சுளுக்கு வ‌ந்துவிடும், ஆனால் அவ‌ரின் பெயரிலுள்ள‌ 'விஸ்கி' போல‌ மிக‌வும் க‌னிவான‌ மனுச‌ன். மேலும் இவ‌ள் பாட‌ம் ந‌ட‌க்கும்போது பாட‌த்தைக் க‌வ‌னிக்காது எதையாவ‌து செய்துகொண்டிருந்தால் கூட‌, ஒஸ்ரோஸ்விஸ்கி வாத்தி ஊரில் இவ‌னுக்கு வாத்திமார் செய்வ‌துபோல‌,அவ‌ளை வ‌குப்பில் எழும்பி நிற்க‌ச்சொல்லியோ, வ‌குப்பை விட்டு வெளியே போக‌ச் சொல்ல‌வோ -முக்கிய‌மாக‌- பிர‌ம்பை எடுத்து அடிக்க‌வோ மாட்டார்.

3.
இந்த‌ இட‌ம்பெய‌ர்வு முன்னைய‌ கால‌ங்க‌ளில் நிக‌ழ்ந்த‌து போல‌ அல்ல‌வென‌ எல்லோருக்கும் ந‌ன்கு விள‌ங்கிவிட்ட‌து. இனிமேல் நிர‌ந்த‌ர‌மாக‌ இந்த‌ ஊரை... ப‌டித்த‌ பாட‌சாலையை... விட்டுப்பிரிய‌ப் போகின்றோம் என்ற‌ க‌வ‌லை இருந்தாலும் அதை மேவிய‌தாக‌ கொடூர‌ யுத்த‌ம் க‌ண்முன்னே நிக‌ழ்ந்துகொண்டிருந்த‌து. இராணுவ‌ம் முன்னேறி புதிய‌ இட‌ங்க‌ளைப் பிடித்து முகாம் அமைத்த‌பின் குண்டுச் ச‌த்த‌ங்க‌ள் ச‌ற்று ஓய்ந்த‌து மாதிரி இருந்த‌து. ம‌ழை நின்றாலும் தூவான‌ம் நிற்காதது போல‌ அவ்வ‌வ்போது இராணுவ‌மும் இய‌க்க‌மும் முட்டுப்ப‌ட்டுக்கொண்டிருந்தார்க‌ள். ஒவ்வொரு வார‌மும் புத‌ன்கிழ‌மைக‌ளில் பெடிய‌ள் பாதைக‌ளைக் கிளிய‌ர் செய்துகொடுக்க‌, ஊர்ச்ச‌ன‌ம் வீடுக‌ளிலும் தோட்ட‌ங்க‌ளிலும் விட்டுவ‌ந்த‌ உடைமைக‌ளை எடுத்துவ‌ர‌த் தொட‌ங்கியிருந்த‌ன‌ர். அப்போதுதான் இவ‌ன் த‌ன் பாட‌சாலை அதிப‌ரை நீண்ட‌ நாட்க‌ளுக்குப்பிற‌கு க‌ண்டான்.

ச‌ண்டை மூளாத‌ ப‌குதியில் அதிப‌ரின் வீடிந்தும் ஏன் இங்கு வ‌ந்து இந்தாள் க‌ஷ்ட‌ப்ப‌டுகிற‌து என்றுதான் முதலில் நினைத்தான். ஆயிர‌ம் பேருக்கு மேல் ப‌டிக்கும் பாட‌சாலையில் அதிப‌ராய் அவ‌ர் இருந்தாலும் இவ‌னுக்கும் அவ‌ருக்குமான‌ உற‌வு என்ப‌து த‌னித்துவ‌மான‌து. சில‌ச‌ம‌ய‌ங்க‌ளில் சிலவிட‌ய‌ங்க‌ளுக்கு எவ்வ‌ள‌வு கார‌ண‌ங்க‌ளைச் சொன்னாலும் போதாமை இருப்ப‌துபோல‌ அதிப‌ருடான‌ த‌ன‌து உற‌வு எப்ப‌டி முகிழ்ந்த‌தென்பதை நினைக்கும்போதும் இவ‌னால் ஒரு தெளிவான‌ ப‌திலைக் க‌ண்ட‌றிய‌ முடியாதிருக்கும்..

க‌ட‌ந்த‌கால‌த்தைப் ப‌ற்றி இப்போது நினைத்தாலும், அவ‌னுக்கு அது சூறாவ‌ளி வ‌ந்து ஓர் உலுக்கு உலுக்கி விட்டுப்போன‌தைப் போல‌ விதிர்விதிர்க்க‌ச் செய்கிறது. அக்கொடுங்கால‌ம் இந்திய‌ இராணுவம் ஈழ‌த்தில் வ‌ந்து முகாங்க‌ள் அமைத்த‌ கால‌மாய் இருந்த‌து. இய‌க்க‌ம், சாதார‌ண‌ பெடிய‌ங்க‌ள் போல‌ சார‌த்துட‌னும், ம‌றைக்க‌ப்ப‌ட்ட‌ கிர‌னைட்டுமாக‌த் திரிந்துகொண்டிருந்த‌து. இவ‌ன‌து அப்பாவிற்கு கொழும்பில் க‌டையொன்றில் வேலை. பிர‌ச்சினைக‌ள் தீவிர‌ம் ஆக‌ ஆக‌ வ‌ந்து போகும் பாதை அடிக்க‌டி மூட‌ப்ப‌ட‌ அப்பா ஊருக்கு வ‌ந்தே மாத‌ங்க‌ள் ப‌ல‌ ஆகியிருந்த‌து. வ‌றிய‌ சூழ‌ல் என்றாலும் அவ‌ன‌து அம்மாவிற்கு எல்லோருக்கும் இய‌ன்ற‌ள‌வு உத‌வ‌வேண்டும் என்ற‌ எண்ண‌ம் எப்போதுமிருந்த‌து. இய‌க்க‌த்திலிருந்த‌ பெடிய‌ங்க‌ளுக்கு அவ‌ர‌வ‌ர்க‌ளின் வீட்டில் கூட‌ உள்நுழைய‌ அனும‌திப்ப‌தில்லை; எனெனில் எப்போதும் இந்திய‌ன் ஆமி இய‌க்க‌த்துக்குப் போன‌ ஆக்க‌ளின் வீட்டைக் க‌ழுகுக்க‌ண்ணோடு க‌ண்காணித்துக்கொண்டிருக்கும். இய‌க்க‌ப் பெடிய‌ங்க‌ள் வீட்டை வ‌ந்து போனாங்க‌ள் என்று கேள்விப்ப‌ட்டால் பிற‌கு அக்குடும்ப‌ங்க‌ளின் நிலைமை விப‌ரீத‌மாகிவிடும். ஒரு பிள்ளையைத்தான் நாட்டுக்கு த‌லைமுழுகிவிட்டாச்சு, ம‌ற்ற‌ப் பிள்ளைக‌ளையாவ‌து ஒழுங்காய் வ‌ள‌ர்த்து ஆளாக்குவோம் என்ற‌ எண்ண‌மே அன்றைய‌கால‌த்தில் ப‌ல‌ பெற்றோர்க‌ளுக்கு இருந்த‌து. த‌ம் சாவை நாட்க‌ண‌க்கில் ஒத்திப்போட்டு, இந்திய‌ன் ஆமிக்கு ஒழுங்கைக‌ளுக்குள் நுழைந்து சுழித்துப்போட்டு வாழ்ந்துகொண்டிருந்த‌ இய‌க்க‌ப் பெடிய‌ங்க‌ளுக்கு அன்ற‌ன்றைய‌ சாப்பாடு கிடைப்ப‌து என்ப‌து பெரும் திண்டாட்ட‌மாய் இருந்த‌து.

ஆப‌த்து பின்வீட்டுக்குள் ப‌துங்கி நின்றாலும், பெடிய‌ங்க‌ளுக்கு அவித்துக் கொட்டாம‌ல் இருக்க‌மாட்டேன் என‌ அவ‌ன‌து அம்மா இய‌க்க‌த்திற்கு ச‌மைத்துக்கொடுக்க‌த் தொட‌ங்கினார். அநேக‌மாய் பெடிய‌ள் இர‌வில்தான் வ‌ருவார்க‌ள். அவ‌ன‌து ஊரில் மின்சார‌ம் என்ற‌ ஒரு சாமானே இல்லாத‌தால் ச‌ன‌மெல்லாம் ஆறு ஏழு ம‌ணிக்கே இர‌வுண‌வைச் சாப்பிட்டுவிட்டு எட்டு ஒன்ப‌து ம‌ணிக்குள் உற‌ங்க‌ப் போய்விடும். சாப்பிட‌ வ‌ருகின்ற‌ பெடிய‌ங்க‌ள் த‌னித்து வ‌ர‌மாட்டார்கள். இர‌ண்டு மூன்று பேராய்த்தான் சேர்ந்து வருவார்கள். ஒருவ‌ன் சாப்பிட‌ ம‌ற்றொருவ‌ன் இரண்டு வீடுத‌ள்ளி நின்று ஆமியின் ந‌ட‌மாட்ட‌ம் தென்ப‌டுகின்ற‌தா என‌ச் சென்றி பார்ப்பான். பிற‌கு சென்றி பார்த்த‌வ‌ன் சாப்பிட‌, ஏற்க‌ன‌வே சாப்பிட்ட‌வ‌ன் ஆமியின் அசைவுக‌ள் தெரிகிற‌தா என‌ இருளில் விழியெறிந்து உற்றுப்பார்த்துக்கொண்டிருப்பான். இப்ப‌டி வ‌ருகின்ற‌ பெடிய‌ங்க‌ளில் சில‌ர் த‌ங்க‌ள‌து பெற்றோரைக் க‌ண்டு வ‌ருட‌ங்க‌ள் சிலவாகியிருக்கும். அவ‌ர்க‌ள் சாப்பிட்ட‌ப‌டி த‌ங்க‌ள‌து அம்மாக்க‌ளின் நினைவுக‌ளை இவ‌ன‌து அம்மாவோடு ப‌கிர்ந்து நெகிழ்ந்தபடி நிற்பார்க‌ள். சில பெடிய‌ங்க‌ள் உண‌ர்ச்சிப்பெருக்கில் 'அம்மா இவ்வ‌ள‌வு பெரும் ஆப‌த்தையும் பார்க்காது எங்க‌ளுக்கு சாப்பாடு ச‌மைத்து த‌ருகிறிய‌ள். உங்க‌ளுக்கு என்ன‌ அம்மா நாங்க‌ள் கைமாறாய்த் த‌ர‌ப்போகின்றோம்?' என்பார்க‌ள். இவ‌ன‌து அம்மாவும், இவ‌னைக் காட்டி 'இவ‌ன் உங்க‌ளின் வ‌ய‌துக்கு வ‌ரும்போது என்னைவிட்டு விட்டு இவ‌னும் உங்க‌ளைப் போல‌ இய‌க்க‌மென‌ ஒளிந்து திரியாம‌ல் நிம்ம‌தியாய் வாழ‌ இந்த‌க் கோதாரிப்ப‌ட்ட‌ பிர‌ச்சினை எல்லாம் கெதியாய்த் தீர‌வேண்டும்' என்பார். அவ‌ர்க‌ள் இந்த‌ வார்த்தைக‌ளைக் காற்றுடன் காவிக்கொண்டு இருட்டினில் ம‌றைவார்க‌ள்.

நாட்க‌ள் செல்ல‌ச் செல்ல‌, ரோந்து போகின்ற‌ இந்திய‌ன் ஆமிக்கு பெடிய‌ங்க‌ள் ப‌ல‌ இட‌ங்க‌ளில் அடிக்க‌த் தொட‌ங்கிவிட்டாங்க‌ள். இர‌ண்டு ப‌க்க‌மும் தின‌ம் இழ‌ப்புக்க‌ளாய் இருந்த‌து. இது போதாதென்று இய‌க்க‌ம் த‌ங்க‌ளைத் த‌விர‌ வேறு இய‌க்க‌ம் இருக்க‌க்கூடாது என்று ம‌ற்ற‌ இய‌க்க‌ப் பெடிய‌ங்க‌ளையும் போட்டுத் த‌ள்ளத்தொட‌ங்கிவிட்ட‌து. இவ‌ன‌து அம்மா இவ‌ற்றையெல்லாம் கேள்விப்ப‌ட்டு, சாப்பிட‌ வ‌ருகின்ற‌ பெடிய‌ங்க‌ளிட‌ம் இவைப‌ற்றி விசாரிப்பார். 'அவ‌ங்க‌ள் எல்லாம் எங்க‌டை இல‌ட்சிய‌த்தைக் காட்டிக்கொடுக்கின்ற‌ துரோகிக‌ள் அம்மா' என்பார்க‌ள். 'யாராய் இருந்தாலும் அவ‌ங்க‌ளையும் என்னைப் போன்ற‌ அம்மாக்க‌ள்தானே பெத்த‌துக‌ள், எல்லோரும் எங்க‌ளுக்குப் பிள்ளைக‌ள்தானே த‌ம்பிகமார்' என‌ அம்மா மெல்லிய‌ குர‌லில் சொல்வாள். மேலும் தொட‌ர்ந்து க‌தைக்க‌ப்போனால் சில‌ பெடிய‌ங்க‌ள் சாப்பாட்டின் இடைந‌டுவில் கோப‌த்துட‌ன் எழும்பிப் போய்விடுவார்க‌ள். இத‌ற்காக‌வே பிற‌கு அம்மா இவ்வாறான‌ விட‌ய‌ங்க‌ளைக் க‌தைப்ப‌தை நிறுத்தி அவ‌ர்க‌ளின் க‌தைக‌ளை ம‌ட்டும் கேட்க‌த் தொட‌ங்கினார்.

4.
ஒரு நாள் ஐந்தாறு ஆமி இவ‌ங்க‌ளின் ஊர்ப்ப‌க்க‌மாய் ஜீப்பில் விடிய‌க்காலை வ‌ந்திருக்கிறார்க‌ள். பெடிய‌ள் இரைக்காய் இர‌வோடு இர‌வாய் க‌ண்ணிவெடியைப் புதைத்துவிட்டு காத்திருந்திருக்கின்றார்க‌ள். ஜீப் க‌ண்ணிவெடியில் அக‌ப்ப‌ட்டுத் த‌ட‌ம்புர‌ள‌, த‌ப்பியோடிய‌ ஆமியையும் துர‌த்திச் துர‌த்திச் சுட்டிருக்கின்றார்க‌ள். இப்ப‌டி ஆறு ஆமி ஒரே ச‌ம்ப‌வ‌த்தில் கொல்ல‌ப்ப‌ட்ட‌து அதுவே முத‌ல் த‌ட‌வையாக‌ இருந்த‌து. இந்திய‌ன் ஆமிக்கார‌ர்க‌ள் இராணித்தேனீயைச் சூழும் தேனீக்க‌ள் போல‌ ஊரைச் சுற்றி வ‌ளைக்க‌த் தொட‌ங்கிவிட்டார்க‌ள். அதிக‌ நெருக்க‌டியின்றி சும்மா க‌ள‌த்தில் இற‌க்காத‌, கொடும் கூர்க்காப் ப‌டையும் கூட வ‌ந்திருந்த‌து. ஊர்ச்ச‌ந்தியில் போற‌ வாற‌ ச‌ன‌த்திற்கு யாரிதைச் செய்த‌து என‌க்கேட்டுக் கேட்டுப் ப‌ய‌ங்க‌ர‌ அடியாம், வீடுக‌ளிலிருக்கும் பெடிய‌ங்க‌ளையும் பிடித்துக் கொண்டு போகின்றாங்க‌ளாம் என்று க‌தைக‌ள் எல்லாத் திசைகளிலிருந்து ப‌ர‌வ‌த்தொட‌ங்கின‌. வீட்டில் அம்மாவும் இவ‌னுந்தான் த‌னித்திருந்த‌ன‌ர். 'அம்மாளாச்சியே எங்க‌டை ச‌ன‌த்துக்கு ஒரு பிர‌ச்சினையும் வ‌ராது காப்பாத்து' என‌ அம்மா முன‌கிக்கொண்டிருந்தார். கிளுவை வேலிக‌ளை வெட்டி வெட்டிக் கொண்டு சிறு சிறு குழுக்காய் ஆமி ஒழுங்கைக‌ளுக்குள் உள்நுழைந்து வ‌ர‌த்தொட‌ங்கிவிட்டார்க‌ள். இந்திய‌ இராணுவ‌த்திற்குரிய‌ ஒருவ‌கை வாச‌னைக்கு ஒவ்வாது நாய்க‌ளும், மாடுக‌ளும் ச‌த்த‌ம் போட‌த்தொட‌ங்கிவிட்ட‌ன‌. இனி ந‌ட‌க்க‌ப்போகும் சம்பவங்களுக்குச் சாட்சியாய் தான் இருக்க‌ப்போவ‌தில்லையென‌ச் சூரிய‌ன் க‌ரும்மேக‌த்தைப் போர்த்திக்கொண்டு ப‌துங்க‌த் தொட‌ங்கிய‌து. இவ‌ன‌து வீட்டுக்குள்ளும் ஒரு ஆமிக் குரூப் ஏறிவிட்ட‌து. வ‌ழ‌மையாய் ரோந்து வ‌ருகின்ற‌ ஆமிக்குழுவாய் இது இல்லை. அவ‌ர்க‌ள் அடிக்க‌டி ரோந்து வ‌ருகின்ற‌ப‌டியால் அவ‌ர்க‌ளின் முக‌ம் இவ‌னுக்குப் ப‌ரிட்ச‌ய‌மாய் இருந்த‌து. அந்த‌க் குழுவில் த‌மிழ் பேசும் ஆமியொருவ‌ர் இருந்த‌தால் அவ‌ரே பிற‌ரைக் காவ‌லுக்கு விட்டுவிட்டு வ‌ழ‌மையான‌ தேடுத‌ல்க‌ளை வீட்டுக்குள் ந‌ட‌த்துவார். 'ம‌ற்ற‌ ஆமி அப்ப‌டி ஏதும் தேடுத‌ல் ந‌ட‌த்த‌ வீட்டுக்குள் வ‌ந்தால் நீங்க‌ள் ஒருவ‌ரும் உள்ளே நிற்க‌வேண்டாம், முற்ற‌த்தில் வ‌ந்து நில்லுங்க‌ள், அதுவே பாதுகாப்பான‌து' என்று ஒருமுறை அவ‌ர் அம்மாவிட‌ம் கூறியிருந்தார். வேறு சில‌ வீடுக‌ளில் உள்ளே பெண்க‌ள் இருந்த‌போது ஏற்ப‌ட்ட‌ சில‌ அச‌ம்பாவித‌ங்க‌ள் அவ‌ருக்கும் தெரிந்திருக்கும் போலும். ஆனால் இம்முறை வ‌ந்த‌ ஆமிக்குரூப்பில் அந்த‌ த‌மிழ் ஆமியையோ அல்ல‌து வேறெந்த‌ தெரிந்த‌ முக‌த்தையோ காணாத‌து அம்மாவிற்குப் ப‌ட‌ப‌ட‌ப்பை இன்னும் கூட்டிவிட்ட‌து.

ஆமி உள்ளே த‌ம் தேடுத‌ல் வேட்டையைச் செய்ய‌ட்டுமென‌ இவ‌னும் இவ‌ன‌து அம்மாவும் முற்றத்தில் வ‌ந்து நின்ற‌போது ச‌ட்டென்று புழுதியைக் கிள‌ப்பிக்கொண்டு ஒரு ஜீப் வ‌ந்து நின்ற‌து. அதிலிருந்து இற‌ங்கிய‌ ஆமியோடு ஒரு த‌லையாட்டியும் கூடவே வ‌ந்து இற‌ங்கினார். இந்திய‌ அர‌சு நிவார‌ண‌ம் த‌ருகின்ற‌ அரிசி பையைத் த‌லைகீழாக‌ த‌லையாட்டியின் முக‌த்தில் க‌விழ்த்து, க‌ண்க‌ளுக்கு ம‌ட்டும் ஓட்டை போட்டிருந்த‌ன‌ர். அவ்விழிக‌ளில் ம‌ர‌ண‌ ப‌ய‌ம் பிதுங்கிக்கொண்டிருந்த‌து, ஏதோ அச‌ம்பாவித‌ம் நிக‌ழ‌ப்போகின்ற‌து என்று இவ‌ன‌து உள்ம‌ன‌ம் சொல்ல‌த் தொட‌ங்கிய‌து. இதுவ‌ரை த‌ன் துடிப்பைக் காட்டாது ப‌துங்கியிருந்த‌ இத‌ய‌ம், இப்போது அதைக் கையில் வைத்து உற்றுப் பார்ப்ப‌துபோல‌ அதிவேக‌மாய்த் துடிக்க‌த் தொட‌ங்கிய‌தை இவ‌னால் உண‌ர‌முடிந்த‌து.

த‌லையாட்டி தன் த‌லையை மேலும் கீழுமாய் 'ஓம்' என்ப‌த‌ற்கு அடையாள‌மாய் அம்மாவைப் பார்த்து ஆட்டினான். அதைத் தொட‌ர்ந்து ஒரு கூர்க்கா அம்மாவின் த‌லைம‌யிரைப் பிடித்து ஜீப்பில் வ‌லுக்க‌ட்டாய‌மாய் ஏற்றத்தொட‌ங்கினான். அம்மா, 'நான் எந்த‌த் த‌வ‌றும் செய்ய‌வில்லை, என்னை எத‌ற்கு ஜீப்பில் ஏத்துகிறிய‌ள்' என‌க் க‌த்தினாள். அவ‌ளின் அல‌ற‌ல், நிச‌ப்த‌ம் பெருகிவ‌ழிந்த‌ வெளியை ஒரு க‌த்தியைப் போல‌ கிழித்துக்கொண்டு போன‌து. ஜீப்பில் ஏறாது த‌ன் கால்க‌ளை நில‌த்தோடு தேய்த்துக்கொண்டு அம்மா பிடிவாதமாய் நிற்கிறாள். ஒரு நேர‌ம் சாப்பிடாது விர‌த‌ம் இருந்தாலே சோர்ந்துவிடும் அம்மாவிற்கு எவ்வாறு இந்த‌ப் பெரும் ப‌ல‌ம் வ‌ந்தென‌ இவ‌னுக்குத் திகைப்பாக‌ இருந்த‌து. அம்மாவின் பிடிவாத‌த்தைக் க‌ண்ட‌, இன்னுமொரு கூர்க்கா ஜீப்பில் அவ‌ளை ஏற்ற‌த் துணைக்கு வ‌ருகின்றான். த‌ன் தோளில் அவ‌ன‌து கை ப‌டிவ‌தைத் த‌விர்க்க‌ அம்மா வாயால் அவ‌னின் கையைக் க‌டித்துவிடுகின்றாள். வெறிகொண்ட‌ நாய்போல அந்த‌க் கூர்க்க்கா வெகுண்டெழுந்து அம்மா வீட்டில் அணிந்திருந்த‌ 'சோட்டி'யைக் கிழித்துவிடுகின்றான். எங்கிருந்தோ வ‌ந்திற்றோ தெரியாது இவ்வ‌ள‌வு பெரும் மூர்க்க‌ம். தேங்காய் வெட்டுவ‌த‌ற்காய் முற்ற‌த்தில் கிட‌ந்த‌ க‌த்தியைத் தூக்கிக்கொண்டு 'வேசை ம‌வ‌னே' என‌ அவ‌னை வெட்ட‌ அம்மா ஓடினாள். அந்த‌ சொற்ப‌ இடைவெளிக்குள் காற்றை விட‌ விரைவாய்த் தோட்டாக்க‌ள் உமிழப்ப‌ட்டிருந்த‌ன‌. அவ‌னுக்கு ம‌ட்டுமில்லாது இய‌க்க‌ப் பெடிய‌ங்க‌ளுக்கும் அம்மாவாயிருந்த‌ அம்மா நில‌த்தில், குருதியில் ச‌ரிந்துபோயிருந்தாள்.

பிற‌கு ந‌ட‌ந்ததெல்லாம் யாருடைய‌ சொற்க‌ளைக் கேட்டு அவ‌ன் செய்த‌து ம‌ட்டுமே. எல்லோரையும் த‌விர்த்து அம்மாவோடு ம‌ட்டும் இவ‌ன் த‌னியே உரையாட‌த் தொட‌ங்கினான். அம்மாவின் குர‌ல்க‌ள் இர‌வில் ம‌ட்டுமில்லாது ப‌க‌லிலும் கேட்க‌த் தொட‌ங்கின. அம்மா எப்போதும் த‌ன்னை அருவ‌மாய் பின் தொட‌ர்ந்துகொண்டிருக்கின்றாள் என்ப‌தை இவ‌ன் மிக‌த் தீவிர‌மாய் ந‌ம்ப‌த்தொட‌ங்கினான். அம்மாவிற்கு ந‌ட‌ந்த‌து அறிந்து அவ‌ன‌து அப்பா கொழும்பிலிருந்து வ‌ந்திருந்தார். அவ‌ரோடு இவ‌னால் அதிகம் ஒட்ட‌ முடிய‌வில்லை. கால‌ம் செல்ல‌ச் செல்ல‌ அம்மா உள்ளிட்ட‌ இற‌ந்த‌ இய‌க்க‌ப்பெடிய‌ள் ப‌ல‌ரின் ப‌ல்வேறுவ‌கையான‌ குர‌ல்க‌ள் இவ‌னுக்குள் ப‌ல்கிப் பெருக‌த்தொட‌ங்கின‌. பாட‌சாலைக்குப் போனாலும் இவ‌னால் பாட‌ங்க‌ளில் க‌வ‌ன‌ஞ்செலுத்த‌முடிய‌வில்லை, அம்மா சுடுப‌ட்டுச் செத்த‌தை ப‌ல்வேறு நிலைக‌ளில் வைத்துப் பார்க்க‌த் தொட‌ங்கினான். எந்த‌த் த‌ருண‌ம் நிக‌ழாது இருந்திருந்தால் அம்மா காப்பாற்ற‌ப்ப‌ட்டிருப்பாள் என்ப‌து ப‌ற்றி அதிக‌ம் யோசிக்க‌த் தொட‌ங்கினான்

5.
இவ்வாறு இவ‌ன் த‌ன‌க்குள்ளேயே த‌ன்னையே தொலைத்துக்கொண்டிருந்த‌ கால‌த்தில்தான் பாட‌சாலை அதிப‌ர் இவ‌னில் த‌னிப்ப‌ட்ட‌ க‌வ‌ன‌ம் எடுக்க‌த் தொட‌ங்கினார். இவ‌னின் த‌ந்தையும் ஊரிலிருந்து ஒன்றும் செய்ய‌முடியாது என‌ கொழும்புக்கு மீண்டும் செல்ல‌ இவ‌ன் அவ‌னின் அம்ம‌ம்மாவோடு இருக்க‌த் தொட‌ங்கினான்.

உள்ம‌ன‌க்குர‌ல்க‌ளை உற்றுக்கேட்க‌ப் ப‌ழ‌கிய‌ இவ‌ன் நாளடைவில் அவை அழைத்துச் செல்லும் திசைக‌ளிற்கு எல்லாம் அலைய‌த்தொட‌ங்கினான். சில‌ இட‌ங்க‌ள் அவ‌ன் இதுவ‌ரை போயிருக்காத‌ இட‌ங்க‌ளாய் இருக்கும். கார‌ண‌ம் எதுவுமின்றி எப்ப‌டி இங்கே வ‌ந்த‌டைந்தான் என‌ப் புதிய‌ இட‌ங்க‌ளைக் க‌ண்டு இவ‌ன் திகைப்பான். எல்லோரையும் விட‌ அவ‌ன‌து பாட‌சாலை அதிப‌ருக்கே அவ‌ன‌து பிர‌ச்சினைக‌ள் துல்லிய‌மாக‌ப் புரிய‌த் தொட‌ங்கின. பாட‌சாலை முடிந்த‌பின் தின‌மும் த‌ன் வீட்டுக்கு வ‌ர‌ச் சொன்னார் அதிப‌ர். நான்கு மைல்க‌ள் சைக்கிள் உழ‌க்கி இவ‌ன் போவான். அங்கு அவ‌ரும் அவ‌ர‌து ம‌னைவியும் அழ‌காய்ப் ப‌ராம‌ரித்த‌ தோட்ட‌த்தில் அவ‌ர்க‌ளோடு சேர்ந்து வேலை செய்வ‌தும், இளைப்பாறுவ‌துமாய் பொழுதுக‌ள் க‌ழிய‌த்தொட‌ங்கின‌. 'உன்னால் ப‌டிப்பில் க‌வ‌ன‌ஞ்செலுத்த‌ முடிய‌வில்லையென்றால் உன‌க்குப் பிடித்த‌து வேறு என்ன‌ என‌ யோசித்து அதில் க‌வன‌ஞ்செலுத்தப்பார் என்றார் அதிப‌ர் ஒருநாள். ம‌ன‌தை ஒருங்கே குவிக்கும்போதுதான் குர‌ல்க‌ள் கேட்கின்றன‌ என‌வே உட‌லை முன்னிறுத்தும் உதைப‌ந்தாட்ட‌த்தில் இவ‌ன் க‌வ‌ன‌ஞ்செலுத்த‌த் தொட‌ங்கினான். இட‌துகால் ப‌ழ‌க்க‌முடைய‌வ‌னாக‌வும், விரைவாக ஓடுப‌வ‌னாக‌வும் இருந்த‌தால் உதைப‌ந்தாட்ட‌த்தில் இவ‌னால் பிர‌காசிக்க‌ முடிந்த‌து. அவ‌ன் எதிர‌ணி வீர‌ர்க‌ளைச் சுழித்துப் ப‌ந்தைக் விரைவாய்க் கொண்டுபோகின்ற‌வ‌னாய் இருந்த‌தால் 'சுழிய‌ன்' என்ற‌ ப‌ட்ட‌ப் பெய‌ர் கூட‌ அவ‌னுக்கு வைக்க‌ப்ப‌ட்ட‌து. அதிப‌ர் ஒருநாள் அவ‌னுக்கு ர‌வுனிலிருந்து அன்றைய‌ கால‌த்தில் பிர‌ப‌ல்ய‌மாயிருந்த‌ ம‌ர‌டோனாவின் ஜேர்சியை வாங்கிக்கொண்டு வ‌ந்து அன்ப‌ளிப்பாக‌த் த‌ர‌ இவ‌ன் நெகிழ்ந்தான். மெல்ல‌ மெல்ல‌ அவ‌னின் உள்ம‌ன‌க்குர‌ல்க‌ள் அட‌ங்கிப்போக‌ இய‌ல்புக்கு வ‌ர‌த்தொட‌ங்கினான்.

6.
மீண்டும் ச‌ண்டைக‌ள் தொட‌ங்கிவிட்ட‌ன. இந்த‌முறை இல‌ங்கை இராணுவ‌த்தோடு. ஊரை விட்டு இர‌வுக‌ளில் வெளியேறுவ‌தும் ப‌க‌லில் வ‌ருவ‌துமாய் இருந்த‌ கால‌ம் போய் முற்றுமுழுதாக‌ ஊரைவிட்டு நீங்க‌ வேண்டிய‌தாக‌ப் போய்விட்ட‌து இவ‌னுக்கு. ஒரு புத‌ன்கிழ‌மை வீட்டிலிருக்கும் மிச்ச‌ உடைமைக‌ளையும் எடுக்க‌ வ‌ந்த‌போதுதான் அதிப‌ரைக் க‌ண்டு, ஏன் இந்தாள் இங்கே வ‌ந்து நிற்கிற‌து என்று யோசித்தான். பிற‌கு அவ‌ருட‌ன் க‌தைத்த‌போதுதான் மாண‌வ‌ர்க‌ளின் சான்றித‌ழ்க‌ளையும் முக்கிய‌ ஆவ‌ண‌ங்க‌ளையும் எடுக்க வ‌ந்திருக்கின்றார் என்ப‌து தெரிந்த‌து. அதையெல்லாம் எடுத்த‌பின் இட‌ம்பெய‌ர்ந்திருந்த‌ பாட‌சாலைக்குத் தேவையான‌ த‌ள‌பாட‌ங்க‌ளையும் எடுக்க‌வேண்டுமென‌ அதிப‌ர் ஒற்றைக்காலில் பிடிவாத‌ம் பிடித்த‌ப‌டி நின்றார். அங்கே பாதுகாப்பை உறுதிசெய்துகொண்டிருந்த‌ இய‌க்க‌ப் பெடிய‌ங்க‌ளும், வீடு பார்க்க‌ வ‌ந்த‌ ச‌ன‌ங்க‌ளுந்தான் இந்த‌நிலையில் பெரிய‌ பொருட்க‌ளை ந‌க‌ர்த்த‌முடியாது, வேறொரு ச‌ம‌ய‌த்தில் அதைச் செய்ய‌லாம் என்று அதிப‌ரைச் ச‌மாளித்து அனுப்பிவைத்தார்க‌ள்.

'நிலைமை போகின்ற‌போக்கைப் பார்த்தால் இன்னும் மோச‌மாக‌ ஆகும் போல‌ இருக்கிற‌து. நீயும் இங்கிருந்தால் இய‌க்க‌த்திற்குத்தான் போக‌வேண்டிவ‌ரும். வெளிநாட்டுக்குப் போகின்ற‌ வ‌ழியைப் பார்' என‌ அதிப‌ர் இவ‌னைப் பார்த்து அக்க‌றையாக‌ச் சொன்னார். அதுதான் அவ‌ரை இவ‌ன் இறுதியாக‌ப் பார்த்த‌து. இட‌ம்பெய‌ர‌ இட‌ம்பெய‌ர‌ அந்த‌ந்த‌ இட‌ங்க‌ளில் இருந்த‌ பாட‌சாலைக‌ளில் த‌ற்காலிக‌மாய் இவ‌ன் ப‌டிக்க‌த்தொட‌ங்கினான். ஏற்க‌ன‌வே இய‌ங்கிக்கொண்டிருந்த‌ இன்னொரு பாட‌சாலையோடு இணைந்து இவ‌ன‌து ஊர்ப்பாட‌சாலையும் எங்கோ தொலைவில் கொஞ்ச‌ப்பிள்ளைக‌ளோடு இய‌ங்க‌ந்தொட‌ங்கிய‌து. இவ‌னால்தான் அங்கே போய்ப் ப‌டிக்க‌ முடிய‌வில்லை.

7.
கொழும்பில் வேலை செய்துகொண்டிருந்த‌ அப்பா இவ‌னைக் கொழும்புக்கு வ‌ர‌ச்சொன்னார். அம்மா அப்பாவை திரும‌ண‌ஞ்செய்த‌போது சீத‌ன‌மாய்க் கொடுக்க‌ப்ப‌ட்ட‌ காணியை விற்று, இவ‌னின் த‌க‌ப்ப‌ன் ஏஜ‌ன்சிக்கு க‌ன‌டாவிற்குப் போக‌ப் ப‌ண‌ம் க‌ட்டினார். ஏழு மாத‌மாய் நாலைந்து நாடுக‌ளில்அலைந்து திரிந்து இறுதியில் க‌ன‌டாவிற்கு வ‌ந்து அஸைல‌ம் அடித்தான்.

புதிய‌ நாடு, புதிய‌ க‌லாசார‌ம், புதிய‌ கால‌நிலையோடு, ஆங்கில‌மொழியும் தெரியாது அவ‌திப்ப‌ட்ட‌போது, உள்ளே இதுவ‌ரைகால‌மும் அட‌ங்கிப்போயிருந்த‌ குர‌ல்க‌ள் மீண்டும் க‌ர‌க‌ர‌க்க‌த் தொட‌ங்கின‌. அவ‌ன‌து அம்மா பொழியும் ப‌னிக்குள் இடையிடையே தோன்றி அவ‌னை மீண்டும் புதிய‌ இட‌ங்க‌ளுக்கு அழைத்துச் செல்ல‌த் தொட‌ங்கினார். ஊரில் போல‌வ‌ன்றி இங்கே குர‌ல்க‌ளைப் பின் தொட‌ர்ந்து சென்று, தொலைந்த‌ இட‌ங்க‌ளில் இருந்து மீண்டும் வீட்டுக்கு வ‌ருவ‌து என்ப‌து மிக‌க் க‌டின‌மாக‌ இருந்த‌து. திசை கேட்டு ஒழுங்காய் வ‌ந்து சேர்வ‌த‌ற்கு இவ‌னுக்கு மொழியும் தோலின் நிற‌மும் ஒரு த‌டையாக‌ இருந்த‌து. பூச்சிய‌த்துக்கு கீழே 20 பாகைக்குப் போகும் கால‌ங்க‌ளில் கூட உரிய‌ ஆடைக‌ள் அணியாது, வீட்டுக்குள் அணிந்திருக்கும் ஆடைக‌ளுடன் குர‌ல்களைப் பின் தொட‌ர்ந்து போகின்ற‌வ‌னாக‌வும் ஆகியிருந்தான்.

ந‌ண்ப‌ன் ஒருவனின் உத‌வியால் அதிப‌ரின் த‌ற்காலிக‌ முக‌வ‌ரியைப் பெற்று அதிப‌ருக்கு ஒரு க‌டித‌ம் எழுதினான். தான் மீண்டும் குர‌ல்க‌ளைக் கேட்க‌த் தொட‌ங்கியிருப்ப‌தாக‌வும், முக்கிய‌மாய் தன்னால் ஆங்கில‌ம் இல்லாது இங்கே ஒருவேலையும் செய்ய‌ முடியாது இருக்கின்ற‌து என்ப‌தையும் அதில் குறிப்பிட்டிருந்தான். அதிப‌ரின் ப‌தில் ஆங்கில‌த்தில் வ‌ந்திருந்தாலும் அவ‌னிற்கு அது மிக‌வும் இத‌மாயிருந்த‌து. ஆங்கில‌ம் க‌ற்றுக்கொள்வ‌து அவ்வ‌ளவு ஒன்றும் க‌டின‌மில்லையென‌, தான் ஆங்கில‌ம் க‌ற்றுக்கொண்ட‌ அனுப‌வ‌ங்க‌ளை க‌டித‌த்தில் இவ‌னுட‌ன் அவ‌ர் ப‌கிர்ந்துகொண்டார். இல‌ங்கையைப் போல‌ அன்றி, உள்ளிலிருந்து ஒலிக்கும் குர‌ல்க‌ளுக்கு க‌ன‌டாவில் உரிய‌ சிகிச்சை முறைக‌ள் வைத்திருப்பார்க‌ள் அவ‌ற்றை அணுகிப்பெறுக‌ என்ற‌ அதிப‌ரின் தொட‌ர்ச்சியான‌ அறிவுரையை ஏற்று இவ‌ன் வைத்திய‌ர்க‌ளிட‌ம் ஆலோச‌னை கேட்க‌த் தொட‌ங்கினான்.

8.
க‌‌ன‌டாவின் வாழ்க்கைச் சூழ‌லுக்கேற்று த‌ன்னைத் த‌க‌வ‌மைக்க‌வும், ஆங்கில‌ம் ஒர‌ள‌வு பிடிப‌ட‌வும், அவ‌ன் பாட‌சாலைக்கு விருப்புடன் செல்லத் தொடங்கினான்.. க‌ணித‌த்தில் மீதிருந்த ஆர்வ‌ந்தான் இப்போது இந்த‌ப் பெட்டையையும் இவ‌னோடு நெருங்க‌ வைத்திருக்கிற‌து. அவ‌ளுக்கும் இவனைப் பிடித்திருக்கிற‌து போலும். இப்ப‌டியிப்ப‌டி இன்னின்ன‌ க‌ல‌ரில் நீ ஆடைக‌ள் அணிந்தால் இன்னும் ப‌ளிச்சென‌த் தெரிவாய் என‌ அடிக்க‌டி கூற‌வும் தொட‌ங்கினாள். இவ‌ன் ஒரு காத‌ல‌ர் தின‌த்த‌ன்று அநேக‌மான‌ ஆண்க‌ள் கொடுப்ப‌துபோல‌ ஒரு சிவ‌ப்பு ரோஜாவும் வாழ்த்த‌ட்டையும் கொடுத்து ப்ர‌போஸ் செய்துகொண்டான். 'நீ க‌ணித‌ம் சொல்லித் த‌ரும்வ‌ரை நான் உன்னைக் காத‌லிக்க‌த்தானே வேண்டியிருக்கிற‌து, வேறு வழியில்லை' என‌ ந‌க்க‌லடித்து வாங்கிக்கொண்டாள். இவ‌னுக்கு அவ‌ள் அப்ப‌டிச் சொன்ன‌து கேட்டு முக‌ம் சுருங்கிப்போன‌து. அதைக் க‌ண்டு, 'இல்லை, என‌க்கும் உன்னைப் பிடித்திருக்கிற‌து, இல்லாவிட்டால் ரோஜாவை வாங்கிக்கொள்வேனா?' என‌ அவ‌னைத் தேற்றி ஒரு முத்த‌ங்கொடுத்தாள். அன்று முத‌ன் முத‌லாக‌ அவ‌ளின் கைவிர‌ல்க‌ளைக் கோர்த்துக்கொண்டு அவ‌ள் வீடுவ‌ரை ந‌ட‌ந்து போயிருந்தான்.

பிரிய‌மான‌ பெண்ணும், போரில்லாச் அமைதியான நிலைமையும் க‌ன‌டாவில் இருந்தும் கூட‌, இலையுதிர்கால‌ங்க‌ளிலும் -சூரிய‌ன் முக‌ங்காட்டாது புதைந்திருக்கும்- ப‌னிக்கால‌ங்க‌ளிலும் அம்மா இவ‌னோடு அதிக‌ம் பேச‌த்தொட‌ங்குவ‌தை இவ‌னால் த‌விர்க்க‌ முடிவ‌தில்லை. 'இய‌க்க‌ப் பெடிய‌ள் சாப்பிட‌ வீட்டை வ‌ர‌ப்போகிறாங்க‌ள், த‌ம்பி கெதியாய் இந்த‌ வெங்காய‌த்தை வெட்டித்தாடா..' என்றோ இல்லை 'உந்த‌ப் புளிய‌ங்கோதை உடைத்து புளியைத் த‌ண்ணியில் க‌ரைத்துத் தா, குழ‌ம்பு கொதிச்சிட்டுடா' என்றோ நெருங்கி வ‌ந்து கேட்க‌த் தொட‌ங்கிவிடுவார். அம்மாவில் அவ‌னுக்கு அவ்வ‌ள‌வு பாச‌ம். என‌வே அம்மா நீங்க‌ள் த‌ள்ளிப்போங்கோ என்று சொல்லாம‌ல் அவ‌ர் க‌தைப்ப‌தையெல்லாம் அவ‌ன் பொறுமையாக‌ச் செவிம‌டுக்க‌த் தொட‌ங்கிவிடுவான்.

உய‌ர்க‌ல்லூரி முடிந்து அடுத்து கொலீயிற்கா அல்ல‌து யூனிவேசிட்டியிற்கா போவ‌து என்ற‌ குழ‌ப்ப‌ம் இவ‌னுக்கு வ‌ந்த‌து. த‌ன‌க்கு ப‌டிப்பிலிருந்து ஒருவ‌ருட‌ இடைவெளி வேண்டுமென‌ச் சொல்லி உண‌வ‌க‌ம் ஒன்றில் முழுநேர‌மாய் வேலை செய்ய‌த் தொட‌ங்கினான். அவ‌ள் தான் யூனிவ‌ர்சிட்டிக்கு போக‌ப் போகின்றென‌ தொலை தூர‌ வளாக‌ம் ஒன்றில் அனும‌தி எடுத்துப் போய்விட்டாள். இவ‌ன் ட‌ன்டாஸ் ஸ்குய‌ருக்கு அருகிலிருக்கும் உண‌வ‌க‌ம் ஒன்றில்தான் வேலை செய்ய‌த் தொட‌ங்கினான். முத‌லாம் வ‌ருட‌ம் ப‌டிப்பு முடித்து அவ‌ள் இவ‌னைச் ச‌ந்தித்த‌போது சொல்ல‌வேண்டிய‌ எதையையோ தொண்டைக்குள் வைத்துக்கொண்டு த‌விப்ப‌து போல‌த்தெரிந்த‌து. 'என்ன‌..தயங்காமல் சொல்லு?' என்றான். 'நாங்க‌ள் உய‌ர்க‌ல்லூரியில் ஆர‌ம்ப‌த்தில் இருந்த‌துபோல‌ ந‌ல்ல‌ ந‌ண்ப‌ர்க‌ளாய் இருந்துவிடுவோமா' என்றாள் அவ‌ள். இவ‌னுக்கு க‌ழுவ‌த‌ற்கு காத்திருந்த‌ ஒரு நூறு சாப்பாட்டுக் கோப்பைக‌ள் நில‌த்தில் ஒரேநேர‌த்தில் சித‌றிவிழுந்த‌து மாதிரியான‌ உண‌ர்வு நெஞ்சிற்குள் எழ‌த் தொட‌ங்கிய‌து. 'ஏன் நான் உன்னோடு சேர்ந்து ப‌டிக்க‌ வ‌ராத‌தா, கார‌ண‌ம்? ' என‌ இவ‌ன் கேட்டான். 'அப்ப‌டியில்லை, நீ இன்ன‌மும் உன் அம்மாவோடு உரையாடிக்கொண்டிருப்ப‌துதான் என‌க்கு மிக‌வும் அச்ச‌மூட்டுகிற‌து. எல்லோருக்கும் அவ‌ர‌வ‌ர் வாழ்க்கை முக்கிய‌ம் அல்ல‌வா?' என்றாள். 'Are you seeing someone?' என‌ இவன் கேட்க. 'Hmm, May be' என்றாள் அவ‌ள். Now I know the reason Bitch' என்றான் இவ‌ன். 'Really, When we had sex, I was your soul, Now I'm a F***ing Bitch. I know guy's philosophy. Get a Life' என‌க் கூறிவிட்டு அவ‌ள் ம‌றைந்தாள்.

9.
இவ‌ன் மீண்டும் நீண்ட‌நாட்க‌ளின் பின், தான் அனுப‌வித்துக்கொண்டிருக்கும் எல்லா வேத‌னைக‌ளையும் கொட்டி அதிப‌ருக்குக் க‌டித‌ம் எழுத‌த் தொட‌ங்கினான். அதிப‌ர், தான் இப்போது பாட‌சாலை அதிப‌ர் பொறுப்பிலிருந்து இளைப்பாறி இல‌ங்கை அர‌சின் அபிவிருத்தி ச‌ம்ப‌ந்த‌மான‌ ஒரு துறையில் வேலை செய்வ‌தாக‌ எழுதியிருந்தார். 'ச‌மாதான‌ உட‌ன்ப‌டிக்கை ஏற்ப‌ட்டு இப்போது நிலைமை சுமூக‌மாய் இருக்கிற‌து, உன‌க்கு க‌ன‌டாவிலிருப்ப‌து க‌ஷ்ட‌மென்றால் இல‌ங்கைக்கு வா, தான் ஏதாவ‌து ஒரு வேலை எடுத்துத் த‌ருகின்றேன்' என‌க் கூறியிருந்தார். 'க‌ன‌டா என் க‌ண்ணுக்குத் தெரியாத‌ க‌ண்ணிக‌ளால் என்னைப் பிணைத்து வைத்திருக்கிற‌து, விரைவில் அவ‌ற்றை அறுத்தெறிந்துவிட்டு வ‌ருகின்றேன்' என‌ ந‌ம்பிக்கையுட‌ன் இவ‌ன் ப‌தில் எழுதினான்.

ப‌ருவ‌ம் மாறி இலைக‌ள் உதிர்ந்துகொண்டிருந்த‌ ஒருநாள், எரிபொருள் நிலைய‌த்தில் த‌ன‌து கார் இடைந‌டுவில் பெற்றோல் இல்லாது நின்றுவிட்ட‌து, இந்த‌க் க‌ல‌னின் பெற்றோல் நிர‌ப்பவேண்டுமென‌க் கேட்டு பெற்றோலை நிர‌ப்பினான். த‌ன் காத‌லியும் தானும் பாட‌சாலை முடிந்து, ந‌ட‌ந்துவ‌ரும் புல்வெளியில் ப‌டுத்த‌ப‌டி க‌ருஞ்சாம்ப‌ர் வான‌த்தை நீண்ட‌நேர‌மாய்ப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். பிற‌கு 'அம்மா நான் உங்க‌ளிட்டை கெதியாய் வாற‌ன்' என‌ச் சொல்லியபடி உட‌ல் முழுதும் பெற்றோலை ஊற்றித் தீயைப் ப‌ற்ற‌ வைத்தான்.

இவ‌ன் த‌ன் அடையாள‌ங்க‌ளை முற்றாக‌ அழித்துக்கொண்ட‌ மூன்றாம் நாளில் அதிப‌ரும் இன‌ந்தெரியாத‌ ந‌ப‌ர்க‌ளால் அவ‌ரின் வீட்டில் வைத்துச் சுட்டுக்கொல்ல‌ப்ப‌ட்டார். அவ‌ர் அதிப‌ராயிருந்த‌ பாட‌சாலையில் ப‌டித்த‌ மாண‌வ‌ன் ஒருவ‌ன் தான் அதிப‌ரைச் சுட்டதென‌வும், அவ‌னுக்கு இவ‌னைப் போன்ற‌ முக‌ச்சாய‌ல் இருந்த‌தாக‌வும் ச‌ன‌ங்க‌ள் த‌ங்க‌ளுக்குள் இர‌க‌சிய‌மாய்க் க‌தைத்துக் கொண்டார்க‌ள்.

(ஆடி,2010)
நன்றி: காலம், இதழ் 36
(thanks- abstract art)
(மீரா பார‌திக்கு...)